Azmettirme Hakkında Yargıtay Kararları
T.C
YARGITAY
1. CEZA DAİRESİ
E. 2011/1108
K. 2011/4274
T. 5.7.2011
KASTEN ÖLDÜRMEYE AZMETTİRME ( Sanıkların Gruba “Vurun” Şeklinde Sözler Söylediğinin İleri Sürüldüğü – Katılanın ve Adı Geçen Tanıkların Anlatımlarına Hangi Gerekçeyle İtibar Edilmediğinin Denetime Olanak Verecek Şekilde Tartışılacağı )
AZMETTİRME ( Kasten Öldürmeye/Sanıkların Gruba “Vurun” Şeklinde Sözler Söylediğinin İleri Sürüldüğü – Katılanın ve Adı Geçen Tanıkların Anlatımlarına Hangi Gerekçeyle İtibar Edilmediğinin Denetime Olanak Verecek Şekilde Tartışılması Gereği )
SUÇA TEŞVİK NİTELİĞİNDEKİ EYLEMLER (Kasten Öldürmeye Azmettirme/Sanıkların Gruba “Vurun” Şeklinde Sözler Söylediğinin İleri Sürüldüğü – Katılanın ve Adı Geçen Tanıkların Anlatımlarına Hangi Gerekçeyle İtibar Edilmediğinin Denetime Olanak Verecek Şekilde Tartışılacağı)
5237/m.38, 81
ÖZET: Kasten öldürmeye azmettirmekle yargılanan sanıklar hakkında kavga ortamında içerisinde bulundukları kalabalık gruba “vurun” şeklinde sözler söyledikleri iddia edilen sanıkların bu eylemlerinin ortaya kesin olarak çıkması durumunda suça teşvik niteliğinde olduğu dikkate alınarak, hangi tanığın anlatımına hangi sebeplerle üstünlük tanındığı açıklanarak, katılanın ve adı geçen tanıkların anlatımlarına hangi gerekçeyle itibar edilmediğinin denetime olanak verecek şekilde gerekçede gösterilip tartışılması gerekir.
DAVA: Ş. D.’ı kasten öldürmekten sanık S. G.’in yapılan yargılanması sonunda: hükümlülüğüne, diğer sanıklar H. G., F. G. ile İ. G.’in üzerlerine atılı suçtan beraatlerine ilişkin Gaziantep Üçüncü Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 18.05.2010 gün ve 373/231 Sayılı hükümün duruşmalı olarak Yargıtay’ca incelenmesi sanık S. müdafiileri ile müdahiller vekili taraflarından istenilmiş ve hüküm kısmen resen de temyize tabi bulunmuş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle sanık hakkında duruşmalı, müdahillerin temyizi hakkında da kararda açıklanan sebeple duruşmasız olarak incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR:
1- ) Sanık İ.’ın adı ve soyadı ile açık kimlik bilgilerinin gerekçeli karar başlığında gösterilmemesi, mahallinde tamamlanması olanaklı noksanlık olarak görülmüştür.
2- ) a- ) Katılanların duruşmalı inceleme isteminde bulunma hakları bulunmadığından, vekillerinin bu yöndeki isteminin;
b- ) Sanıklar H., F. ve İ.’ın beraatlerine ilişkin hükümleri temyizde sanıkların hukuki yararları bulunmadığından, müdafiilerinin bu hükümlere yönelik temyiz istemlerinin; C.M.U.K.’nun 317 ve 318 maddeleri uyarınca reddine karar verilmiştir.
3- ) Sanık S.’ın kasten insan öldürme suçundan cezalandırılmasına, sanıklar H., F. ve İ.’ın kasten insan öldürmeye azmettirme suçundan beraatlerine ilişkin hükümlerin incelenmesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık S.’ın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayın, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş. İncelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık S. müdafiilerinin temyiz dilekçelerinde ve duruşmalı incelemede eksik soruşturmaya, sübuta, kabule göre de meşru savunma hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazları ile katılanlar vekilinin sanık S. yönünden sair temyiz itirazlarının reddiyle;
A- ) Sanık S. hakkında kasten insan öldürme suçundan kurulan ve resen de temyize tabi bulunan hükümün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak ONANMASINA,
B- ) Sanıklar H., F. ve İ.’ın kasten insan öldürmeye azmettirme suçundan beraatlerine ilişkin hükümler yönünden;
Katılan Kasım ile tanıklar E., B., T., A., ,İ., M. ve M. D.’ın anlatımlarına göre, kavga ortamında içerisinde bulundukları kalabalık gruba “vurun” şeklinde sözler söyledikleri iddia edilen sanıkların bu eylemlerinin ortaya kesin olarak çıkması durumunda suça teşvik niteliğinde olduğu dikkate alınarak, hangi tanığın anlatımına hangi sebeplerle üstünlük tanındığı açıklanarak, katılanın ve adı geçen tanıkların anlatımlarına hangi gerekçeyle itibar edilmediğinin denetime olanak verecek şekilde gerekçede gösterilip tartışılması gerektiğinin düşünülmemesi,
SONUÇ: Bozmayı gerektirmiş olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu sebeple yerinde görüldüğünden, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 05.07.2011 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
T.C.
YARGITAY
CEZA GENEL KURULU
E. 2010/6-80
K. 2010/198
T. 19.10.2010
TEHDİT ( Sanığın Alacağını Almak Amacı İle Şahsı Azmettirmek Sureti İle Hürriyetinden Yoksun Kılma ve Hukuki Bir Alacağın Tahsili Amacıyla İşlediği )
AZMETTİRME ( Sanığın Alacağını Almak Amacı İle Şahsı Azmettirmek Sureti İle Hürriyetinden Yoksun Kılma ve Hukuki Bir Alacağın Tahsili Amacıyla Tehdit Suçlarını İşlediği )
HÜRRİYETTEN YOKSUN KILMA ( Sanığın Alacağını Almak Amacı İle Şahsı Azmettirmek Sureti İle ve Hukuki Bir Alacağın Tahsili Amacıyla Tehdit Suçlarını İşlediği )
5237/m.149/1-a-c, 168/3
ÖZET: Sanık, kayınbiraderi diğer sanık ve Almanya’daki eniştesinden temin ettiği 10.000 Euro’yu Ekim 2005 tarihinde, dosyada fotokopisi bulunan senet karşılığında mağdura borç olarak vermiş, mağdurun senede bağlı borcunu süresinde ödememesi, suç tarihine kadar da ödemeye yönelik hiçbir ciddi girişimde bulunmaması nedeniyle, alacağını yasal yollardan mağdurdan almasının olanaklı olmadığı inancına varıp, açık kimliği, işi ve adresi saptanamayan T. adlı kişi ile bağlantı kurup, bilahare kayınbiraderi sanık ile de tanıştırıp, alacağının tahsili yönünde adı geçenler ile anlaşmış, diğer sanıklar da bu anlaşma doğrultusunda eylemlerini gerçekleştirmişlerdir. Sanığın alacağını almak amacı ile şahsı azmettirmek sureti ile hürriyetinden yoksun kılma ve hukuki bir alacağın tahsili amacıyla tehdit suçlarını işlediği sabittir.
DAVA: Birden çok kişi ile silahlı yağma suçundan 5237 Sayılı T.C.K.nın 149/1-a-c, 168/3 ve 62. maddeleri uyarınca 4 yıl 4 ay 15 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında 53 ve 63. maddelerinin uygulanmasına,
Birden çok kişi ile silahla kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 Sayılı T.C.K.nın 109/2-3a- b ve 62. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında 53 ve 63. maddelerinin uygulanmasına, Sanık A. K.’nın;
Alacağını tahsil amacıyla sanık A. Ç. ile kimliği tespit edilemeyen T. isimli şahsı azmettirmek suretiyle müştekiyi tehdit etmesi sebebiyle 5237 Sayılı T.C.K.nın 150/1 yollamasıyla 106/2-c ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında 53. maddenin uygulanmasına,
Hürriyeti kısıtlamak amacıyla A. Ç. ile T. isimli şahsı azmettirmekten, 5237 Sayılı T.C.K.nın 109/2-3b ve 62. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında 53. maddenin uygulanmasına ilişkin, Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 20.11.2007 gün ve 175-291 Sayılı hüküm, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 2.3.2009 gün ve 6381-4668 sayı ile;
“… I- Sanık A. Ç. hakkında kişiyi özgürlüğünden yoksun bırakma suçundan kurulan hükümün yargılama giderleri yönünden düzeltilerek onanmasına,
II- Sanık A. Ç. hakkında yağma; sanık A. K. hakkında da kendiliğinden hak alma ve kişiyi özgürlüğünden yoksun bırakma suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde: Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-) Sanık A. K.’nın suç tarihinden önce mağdura borç olarak verdiği 10.000 Euro’nun 3.000 Euro’sunu sanık A. Ç.’dan aldığı, A.’nin bu parayı A.’den istemesi üzerine, A.’in ‘mağdurun kendisine olan borcunu ödediğinde bu parayı geri verebileceğini’ söyleyerek, borcun ödenmesi konusunda mağdurla konuşmasını istediği, sanık Al.nin de soruşturma belgesi ayrılan T. isimli kişi ile birlikte mağduru, A.’in yönlendirmesi olmadan kaçırıp zor kullanarak borcun ödenmesini istediği, korkan mağdurun dizüstü bilgisayarını ve cep telefonunu, borcu ödeyene kadar güvence olarak A.’e iletilmek üzere sanık Al.ye verdiğinin anlaşılması karşısında; sanık A. Ç.’nın yağma kastı ile değil, ‘dolaylı alacaklı’ olduğu bir paranın tahsili kastı ile eylemi gerçekleştirdiği sübut bulduğu halde, suçun nitelendirilmesinde ve sanığın kastının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek 5237 Sayılı T.C.K.nun 150/1. maddesi yollamasıyla 106/2-c. maddesi yerine, anılan Yasanın 149/1-a-c maddesi ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
2-) Oluşa, dosya içeriğine, toplanan kanıtlara ve sanıklar A. K. ve A. Ç.’nın aşamalardaki anlatımlarına göre, mağdurdan alacağını alamayan sanık A.’in, diğer sanık Al. ile kimliği saptanamayan T. isimli şüpheliden ‘bu konuda mağdurla konuşmalarını’ istediği, ‘mağduru kaçırmaları ve alacağını zor kullanarak tahsil etmeleri’ için bir yönlendirmede bulunduğuna ilişkin anlatımlarının olmadığının anlaşılması karşısında; kendiliğinden hak alma ve kişiyi özgürlüğünden yoksun bırakmaya azmettirme suçlarının sübutu yönünden hükme esas alınan kanıtların mahkumiyete yeterli olmadığı gözetilmeden, sanık A. K.’nın atılı suçlardan beraati yerine, kanıtların takdirinde yanılgıya düşülerek hükümlülüğüne karar verilmesi, Kabule göre de;
3-) Sanık A. K. hakkında kendiliğinden hak alma suçu için, hükümden sonra 8.2.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 Sayılı Kanunun 562. maddesi ile değişik 5271 Sayılı C.M.K.nin 231/5- 14. maddesi uyarınca yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
4-) Sanıkların sebep oldukları yargılama giderlerinin ‘ayrı ayrı’ yerine, ‘müteselsilen’ alınmasına hükmedilmesi suretiyle 5271 Sayılı C.M.K.nin 326/2. maddesine aykırı davranılması…”,
İsabetsizliğinden ( 2 ) numaralı sebep yönünden Daire Üyeleri A. Öztel ve Sevim Çetin’in karşı oylarıyla, diğer nedenler yönünden ise oybirliğiyle bozulmuştur.
Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesince 10.7.2009 gün ve 216-286 sayı ile;
“… Müştekinin sanıklardan A. K.’ya borcunun olduğu, A. K.’nın, A. Ç.’ya olan borcu nedeni ile müştekiden olan alacağını A. Ç.’ya devrettiği ve bu yönde müştekinin özgür iradesi ile rıza gösterdiğinin iddia edilmediği, üçüncü kişilerin iki kişi arasındaki alacak borç ilişkisine yasal olmayan şekilde dahil olmaları halinde yasa dışı tahsilatların bu zemine çekilme ihtimalinin bulunduğu, sanık A. K.’nın, T. isimli şahsı bulup sanık A. Ç. ile birlikte müştekiye göndermek sureti ile müştekiden paranın tahsili konusunda baskı kurulması ve belirli bir süre bir yerlerde tutulması yönünde talepte bulunmuş olması karşısında, sanığın kendi alacağını alabilmek için müştekiye yönelik birden çok kişi ile birlikte silahlı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve birden çok kişi ile silahlı tehdit suçlarının sabit olduğu, gerekçeleriyle önceki hükümde direnilmesine, sanık A. K.’nın hakkını almak amacı ile A. Ç. ve kimliği tespit edilemeyen T. isimli şahsı azmettirmek suretiyle müştekiyi tehdit etmesi nedeni ile 5237 Sayılı T.C.K.nın 150/1. maddesi yollamasıyla 106/2-c ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, bu suç yönünden, kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları sebebiyle yeniden suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat oluşmadığından 5271 Sayılı CYY’nın 231. maddesi gereğince hakkındaki hükümün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına, suçtan sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık sebebiyle tekrar suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat oluşmadığından sanığa verilen cezaların 5237 Sayılı T.C.K.nın 51. maddesi gereğince ertelenmesine takdiren yer olmadığına…” karar verilmiştir.
Bu hükümün de, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay C. Başsavcılığının “onama” istekli 24.3.2010 gün ve 59073 Sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır:
KARAR: Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlıklar;
1-) Sanık A. K.’ya isnat edilen suçların sabit olup olmadığı,
2-) Sanık A. Ç.’nın eyleminin yağma suçunu mu, yoksa 5237 Sayılı Kanunun 150/1. maddesi yollamasıyla aynı Yasanın 106. maddesindeki suçu mu oluşturduğu, Noktalarında toplanmaktadır.
1-) Sanık A. K.’ya isnat edilen suçların sabit olup olmadığına ilişkin uyuşmazlık konusu; Mağdur Ş. S.’nın, kolluk ve duruşmadaki anlatımları, 1.6.2007 tarihli yakalama tutanağı, sanık A. Ç.’nın kolluk, C. Savcılığı, sulh ceza mahkemesi ve duruşmadaki savunmaları, sanık A. K.’nın aşamalardaki yazılı ve sözlü savunmaları, 31.5.2007 tarihli olay yeri inceleme tutanağı, mağdura ait adli rapor, yakalama tutanakları, 27.10.2005 tanzim ve 29.10.2005 ödeme tarihli, alacaklısı A. K., borçlusu Ş. S. ve kefili A. S. olan 10.000 Euro bedelli senet ve tüm dosya kapsamı ile;
Sanıklardan A. K.’nın, taş ocağı irtifak hakkı almak için girişimde bulunduğu esnada tanıştığı, A. ve Ş. S.’ya 2005 yılında 10.000 Euro para verdiği, bu paranın 3000 Eurosunu kayınbiraderi A. Ç.’dan, kalanını ise Almanya’da bulunan eniştesi O. H.’ın banka hesabından çektiği, karşılığında Ş. S.’dan, Ş.’nün borçlu, A. S.’nın ise kefil olarak imzaladığı 10.000 Euro’luk senet aldığı, ancak senedin vadesi gelmesine rağmen ödenmediği, bunun üzerine A. K.’nın alacağının peşine düştüğü, bu arada diğer sanık A. Ç.’nın da işten çıkarılması sebebiyle içine düştüğü ekonomik zorluklardan kurtulabilmek için, eniştesi A. K.’ya 2005 yılında borç olarak verdiği 3000 Euro’yu ödemesini istediği, sanık A. K.’nın da Ş. S. isimli şahıstan 10.000 Euro alacağını tahsil ettiği taktirde borcunu ödeyeceğini söyleyerek A. Ç.’dan, Ş.’nün yerini bulması ve alacağın tahsili konusunda yardımcı olmasını istediği, sanık A. K.’nın, daha önceden tanıştığı ve mağdurdan alacaklı olduğunu iddia ettiği ancak açık kimliği ve mağdurdan alacaklı olup olmadığı saptanamayan T. isimli şahısla, sanık A. Ç.’yı tanıştırdığı, mağdurun yerinin tespit edilmesi üzerine olay günü sanık A. Ç. ile T. isimli şahsın mağdurla görüşme bahanesi ile mağdurun aracına bindikleri ve mağduru tehdit ile şehir merkezinden uzaklaştırdıkları, bu arada T. isimli şahsın aracı kullanmakta olan mağduru bıçakla bacağından yaraladığı, mağdurdan, A. K.’ya olan borcunu ödemesini istedikleri, mağdurun haziran sonunda borcunu ödeyeceğini taahhüt etmesi üzerine,
T. ve Al.nin mağdurun yanında bulunan kıymetli şeyleri istedikleri ve mağdurda bulunan cep telefonu ve laptop bilgisayarı aldıkları, sanık A. Ç.’nın, telefonla eniştesi A. K.’yı arayarak durumu bildirdiği, sanık A. K.’nın da kabul etmesi üzerine dizüstü bilgisayar ve cep telefonunu aldıkları, bilahare mağduru şehir merkezine getirdikleri, şehir merkezine geldikten sonra sanık Al.nin aldığı malzemeler ile birlikte araçtan indiği, T. isimli şahsın ise araçta 15-20 dakika kadar daha beklediği, sanık Al.nin, mağdurdan aldığı dizüstü bilgisayar ile cep telefonunu, diğer sanık A. K. ile buluşup ona teslim ettiği, daha sonra T.’in de mağdurun bulunduğu araçtan inerek kaybolduğu, mağdurun tedavisini yaptırmak için gittiği hastanede durumu polise bildirdiği, kendisini kaçıran şahısların Almanya’lı O.’ın borcunu önümüzdeki ayın 10’una kadar 13.000 Euro olarak ödemesini, çok masraf yaptıklarını, aksi halde ailesini ortadan kaldırmakla tehdit ettiklerini, olayı Almanya’da olduğunu bildiği O.’ın kayınbiraderi A. K.’nın yaptırmış olabileceğini, bu şahıstan şüphelendiğini, A. K.’ya borçlarına karşılık verdikleri 10.000 Euroluk senedi 14-15 ay geçmesine rağmen ödeyemediklerini, olayın bu sebeple gerçekleştirildiğini beyan etmiş, şikayetçinin kaçırıldığında 20 … 733 plakalı tempra marka araçla gelen şahısların telefonunu sorarak otların içinde buldukları telefonu alıp kapattıkları yönündeki beyanları doğrultusunda, olay yerine geldiği iddia edilen tempra marka araç saptanarak, araç maliki H. Ç. ile irtibata geçilmiş, H. Ç.’dan alınan bilgiler doğrultusunda eşi A. Ç. yakalanmış, A. Ç., eniştesi A. K. ile telefonla görüştüğünde, şahısta para olmadığını, bilgisayar ve cep telefonu olduğunu bildirdiğini, eniştesinin telefon ve bilgisayarı alıp getirmesini söylemesi üzerine, araçtan ayrılırken bunları alıp, götürüp eniştesine teslim ettiğini, Ş. S.’yı tanımadığını, tamamen eniştesi A. K. için bu işe girdiğini, beyan etmiş, kollukta müdafii huzurundaki savunmasında da, benzer anlatımda bulunmuş, C. Savcılığında da, benzer anlatımda bulunarak, cep telefonu ve dizüstü bilgisayarı aldıktan sonra eniştesini telefonla aradığında, eniştesinin ben sizi görüyorum, yürümeye devam et demesi üzerine 100-150 metre yürüdükten sonra eniştesine ait Toyota aracı görüp, yanına giderek aldıklarını teslim ettiklerini, Sulh Ceza Mahkemesinde ise, mağdurun yanından ayrılınca eniştesinin kendilerini takip ettiğini sonradan anladığını beyan etmiş, duruşmada da olayın gelişimini benzer şekilde anlatmıştır.
Mağdur Ş. S. ve sanık A. Ç.’nın beyanları birlikte değerlendirildiğinde, sanık A. K., kayınbiraderi olan A. Ç.’yı, tanıştırdığı T. isimli şahısla, mağdurdan senet bedelini tahsil etmek üzere yönlendirmiş, sanık A. Ç. da alacağın tahsil edilmesi halinde kendi alacağının da ödenecek olması nedeniyle, A. K.’nın teklifini kabul ederek, onun talimatları doğrultusunda, ele geçirilemeyen sanık T.’le birlikte mağdur Ş. S.’yı hürriyetinden yoksun bırakarak, cebir ve şiddetle mağdurun dizüstü bilgisayarı ve cep telefonunu almıştır. Tüm olaylar sanık A. K.’nın bilgisi ve kontrolü altında gerçekleşmiştir.
Sanık A. K., kayınbiraderi diğer sanık A. Ç. ve Almanya’daki eniştesi O.’dan temin ettiği 10.000 Euro’yu Ekim 2005 tarihinde, dosyada fotokopisi bulunan senet karşılığında mağdura borç olarak vermiş, mağdurun senede bağlı borcunu süresinde ödememesi, suç tarihine kadar da ödemeye yönelik hiçbir ciddi girişimde bulunmaması nedeniyle, alacağını yasal yollardan mağdurdan almasının olanaklı olmadığı inancına varıp, açık kimliği, işi ve adresi saptanamayan T. adlı kişi ile bağlantı kurup, bilahare kayınbiraderi sanık Ali ile de tanıştırıp, alacağının tahsili yönünde adı geçenler ile anlaşmış, diğer sanıklar da bu anlaşma doğrultusunda eylemlerini gerçekleştirmişlerdir.
Bu şekilde, sanık A. K.’nın alacağını almak amacı ile A. Ç. ve T. isimli şahsı azmettirmek sureti ile Ş. S.’yı hürriyetinden yoksun kılma ve hukuki bir alacağın tahsili amacıyla tehdit suçlarını işlediği sabit olup, Yerel Mahkemenin sanık A. K. hakkındaki direnme hükmü isabetlidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan Kurul Üyeleri;
Mağdurdan alacağını alamayan sanık A.’in, diğer sanık Al. ile kimliği saptanamayan T. isimli şüpheliden “bu konuda mağdurla konuşmalarını” istediği, “mağduru kaçırmaları ve alacağını zor kullanarak tahsil etmeleri” için bir yönlendirmede bulunduğuna ilişkin cezalandırılmasına yeterli kanıt bulunmadığı, gerekçeleriyle direnmek hükmünün isabetsiz olduğu, yönünde karşı oy kullanmışlardır.
2-) Sanık A. Ç.’nın eyleminin yağma suçunu mu yoksa 5237 Sayılı Kanunun 150/1. maddesi yollamasıyla aynı Yasanın 106. maddesindeki suçu mu oluşturduğuna ilişkin uyuşmazlık konusuna gelince;
5237 Sayılı T.C.K.nda, 765 Sayılı T.C.K.nın 308. maddesindeki “kendiliğinden hak alma” suçuna benzer bağımsız bir suç tipine yer verilmemiş, onun yerine yasada belirtilen bazı suçların bir hukuki ilişkiye dayanan alacağın tahsili amacıyla işlenmesi halinde failin daha az ceza ile cezalandırılması öngörülmüş, bu bağlamda hırsızlık suçunda 144, yağma suçunda 150/1, dolandırıcılık suçunda 159, belgede sahtecilik suçunda 211. maddeler düzenlenmiştir. Nitekim 5237 Sayılı T.C.K.nın “daha az cezayı gerektiren hal” başlığı altındaki 150. maddesinin konumuzu ilgilendiren 1. fıkrası; “kişinin bir hukuki ilişkiye dayanan alacağını tahsil amacıyla tehdit veya cebir kullanması halinde, ancak tehdit veya kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır” şeklindedir. 765 Sayılı T.C.K.nın 308. maddesinde adliye aleyhine işlenen bir suç olarak koruma altına alınan eylemlerin bir kısmı, 5237 Sayılı T.C.K.nın 150/1. maddesiyle malvarlığına ilişkin bir suç haline dönüştürülmüştür. Bu düzenlemeye göre, hukuki ilişkiye dayanan bir alacağın tahsili amacıyla cebir veya tehdit kullanılması halinde eylem yağma suçunu oluşturmakla birlikte, bu özel düzenleme sebebiyle fail kasten yaralama ve/veya tehdit suçundan cezalandırılacaktır. Böylece, hukuki ilişkiye dayanan bir alacağın tahsili amacıyla hareket edilmiş olması daha az ceza verilmesini gerektiren bir hal olarak kabul edilmiş, başka bir anlatımla failin saikine önem verilmiştir.
Bu madde hükmünün uygulanabilmesi için fail ile mağdur arasında alacak hakkı doğuran herhangi bir hukuksal ilişkinin bulunması gereklidir. Bu hukuki ilişkinin, ilgili yasada belirtilen şekil şartına uygun olarak kurulmuş olması zorunlu olmayıp hukuk düzenince kabul edilebilir meşru bir ilişki olması yeterlidir.
Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Mağdur Ş. S.’ya, sanık A. K. tarafından verilen 10.000 Euro’nun, 3000 Eurosu, sanık A. Ç.’dan alınmıştır. Mağdurdan alacak tahsil edildiğinde, sanık A. Ç.’nın da alacağı ödenecektir. Sanık Al. soruşturma evrakı ayrılan T. isimli kişi ile birlikte mağduru, A.’in yönlendirmesi ile kaçırıp zor kullanarak borcun ödenmesini istemiş, korkan mağdur dizüstü bilgisayarını ve cep telefonunu, borcu ödeyene kadar A.’e verilmek üzere sanık Al.ye teslim etmiştir. Sanık A. Ç. yağma kastı ile değil, “dolaylı alacaklı” olduğu bir paranın tahsili kastı ile eylemi gerçekleştirmiştir. Hal böyle iken yerel mahkemece suçun nitelendirilmesinde ve sanığın kastının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek, sanığın 5237 Sayılı T.C.K.nın 150/1. maddesi yollamasıyla 106/2-c. maddesi yerine, anılan Yasanın 149/1-a-c maddesi ile cezalandırılmasına karar verilmesi isabetsiz olup, direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle;
1-) Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 10.7.2009 gün ve 216-286 Sayılı direnme hükmünün;
a-) Sanık A. Ç. hakkında yağma suçundan kurulan hükmün, suç niteliğindeki yanılgı sebebiyle BOZULMASINA,
b-) Sanık A. K. hakkındaki direnme hükmünün İSABETLİ OLDUĞUNA,
2-) Dosyanın sanık A. K. hakkında verilen direnme hükmü yönünden uyulan kısımların değerlendirilmesi için Özel Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, sanık A. Ç. yönünden 12.10.2010 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle, sanık A. K. yönünden ise ilk müzakerede yasal çoğunluk sağlanamadığından, 19.10.2010 günü yapılan müzakerede oyçokluğuyla karar verildi.
T.C.
YARGITAY
CEZA GENEL KURULU
E. 2009/1-251
K. 2010/25
T. 16.2.2010
AZMETTİRME ( Söz Edilebilmesi İçin Belli Bir Suçu İşleme Konusunda Henüz Bir Fikri Olmayan Kişide Suç İşleme Kararının Oluşmasının Sağlanması Gerektiği )
KASTEN ADAM ÖLDÜRME ( Azmettirme İddiasının Kuşku Boyutunda Kaldığı – Sanığın Cezalandırılabilmesi İçin Suçun Kuşkuya Yer Olmayacak Şekilde İspatlanması Gerektiği )
BAŞKASINI SUÇ İŞLEMEYE AZMETTİREN KİŞİ ( İşlenen Suçun Cezası İle Cezalandırılacağı – Yeni Yasada Azmettiren Fail Değil Şerik Konumunda Olduğu )
MANEVİ YARDIM ( Eğer Kişi Daha Önce Suç İşlemeye Karar Vermiş İse Bu Halde Azmettirme Olmadığı Manevi Yardım Olabileceği – Azmettirenin Kasten Hareket Etmiş Olması Gerektiği )
5237/m.37, 38, 81
ÖZET: 5237 sayılı TCK, iştirak şekillerini, fiilin işlenişi üzerinde kurulan hakimiyet ölçü alınmak suretiyle faillik, azmettirme ve yardım etme olarak belirlemiştir. Suçun kanuni tanımında yer alan fiili birlikte gerçekleştiren kişilerden her biri, fail olarak sorumludur. Başkasını suç işlemeye azmettiren kişi, işlenen suçun cezası ile cezalandırılır. Yeni yasada azmettiren fail değil, şerik konumundadır. Azmettirme, belli bir suçu işleme konusunda henüz fikri olmayan kişide, suç işleme kararının oluşmasını sağlamaktır. Eğer kişi daha önce suç işlemeye karar vermiş ise bu halde azmettirme olmaz, artık manevi yardım olabilir. Azmettirenin kasten hareket etmiş olması gerekir. Bu kasıt, failde bir suçu işleme hususunda karar oluşturmayı, suçun bu kişi tarafından işlenmesi hususunu ve azmettirilen suçun kanuni tanımındaki unsurlarını kapsamalıdır. Dosya kapsamından, azmettirme iddiasının kuşku boyutunda kaldığı anlaşılmaktadır. Sanığın cezalandırılabilmesi için suçun kuşkuya yer olmayacak şekilde ispatlanması gerekir.
DAVA: Tasarlayarak kasten öldürme suçundan sanık Hasan’ın 5237 sayılı TCY’nın 82/1-a ve 62. maddeleri gereğince müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanık Dilek’in ise eşi Necmettin’i tasarlayarak öldürmeye azmettirmek suçundan 5237 sayılı TCY’nın 38. maddesi aracılığıyla 82/1-a-d ve 62. maddeleri gereğince müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanıklar hakkında 53. maddenin uygulanmasına ilişkin, Ödemiş Ağır Ceza Mahkemesi’nce oyçokluğu ile verilen 25.09.2007 gün ve 728-388 sayılı re’sen temyize tabi olan hüküm sanıklar müdafileri tarafından da temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesi’nce 29.01.2009 gün ve 4929-266 sayı ile;
“… Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Dilek’in iftira suçu ile sanık Hasan’ın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde iftira suçunun niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, sanık Dilek’in, tasarlayarak eşini öldürmek suçu dışındaki savunmaları ile sanık Hasan’ın savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık Hasan müdafiinin sübuta, temyiz dilekçesinde ve duruşmalı incelemede sanık Dilek müdafiinin iftira suçunda sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1 ) Tasarlamanın oluşması için, bir kimseye karşı belli bir suçu işleme kararının verilmesi, suç işleme kararı ile fiilin icrası arasında makul bir sürenin geçmesi, bu süre içerisinde sebat ve ısrar gösterilerek karardan dönülememesi gerekmekte olup, incelemeye konu somut olayda;
Sanık Dilek ile maktulün resmi olarak evli olduğu, olay akşamı sanık Hasan’ın, maktülün evine gelerek yaklaşık bir saat kadar oturduğu, sanık Hasan’ın evden ayrılmasından yaklaşık onbeş dakika kadar sonra da maktülün kahveye gitmek için evden ayrıldığı, B … Köyü altındaki O … Karayoluna yakın bir mevkide sanık Hasan’ın maktulü boğazını sıkmak sureti ile öldürdüğü, dosyadaki mevcut kanıtlara göre sanık Hasan’ın suç işleme kararını ne zaman aldığı, suç işleme kararı ile suçun icrası arasında ne kadar bir süre geçtiği saptanamadığı gibi, sanık Dilek’in, eşinin öldürülmesi için diğer sanığı azmettirdiğine dair mahkümiyete yeterli kesin ve inandırıcı kanıt da bulunmadığı gözetilerek;
Sanık Dilek’in, tasarlayarak eşini öldürmek suçundan beraatine, sanık Hasan’ın ise kasten insan öldürmek suçundan 5237 sayılı TCK’nun 81, 62. maddeleri gereğince mahkümiyetine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde yeterli olmayan ve varsayıma dayalı gerekçelerle sanık Dilek’in 82/1-a-d, sanık Hasan’ın TCK’nun 82/1-a maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verilmesi…” isabetsizliklerinden oy çokluğu ile bozulmuştur.
Yerel mahkemece 09.04.2009 gün ve 53-78 sayı ile;
“… Mahkememizce ve çoğunluk görüşüne göre eski kararda maktülü öldürme suçu yönünden direnme kararı verilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Zira; Yargıtay bozma ilamında belirtildiği üzere tasarlama fiilinin oluşması için suç işleme kararının verilmesi, suç işleme kararı ile fiilin icrası arasında makul sürenin geçmesi ve bu süre içerisinde sebat ve ısrar gösterilerek karardan dönülememesi gerekmektedir.
a ) Bir kimseye karşı belli bir suçu işleme kararının verilmesi; maktül ile sanık Dilek resmi evlidir. Diğer sanık Hasan ise bu evlilik birliği içerisinde gönül ilişkisi mevcut olup bu duygusal yakınlaşma ve bunun cinsel ilişki boyutuna vardığı yolunda köyde yoğun ve yaygın bir söylenti mevcuttur. 1992 yılında evlenip 1999 yılında maktülden boşanan, bu arada gayriresmi 10 ay başka bir şahısla yaşayan sanık Dilek’in 2000 yılında eski kocası maktül ile yeniden evlendiği görülmektedir. Dosyaya yansıyan beyanlarda sanık Hasan ve başka şahısların maktülün evine gece ve gündüz girip çıkması nedeniyle sanık Dilek’in kocası ile sık sık kavga etmesi hatta bıçakla yaralamaya varacak kadar işin büyüdüğü görülmektedir. Bunun sonucu olarak da diğer sanık Hasan’ın evden kovulması şeklinde önceden cereyan eden bir davranış mevcuttur. Bu hususların sanıklar arasında duygusal yakınlaşmaya ve gönül ilişkisine engel bir durum olarak değerlendirildiği ve dolayısıyla maktulün zaman zaman bu şekildeki davranışları nedeniyle olaya engel olduğu yönündeki oluşan kanaat sonucunda öldürülmesi ve ortadan kaldırılması şeklinde bir karar mevcuttur. Bu kararın alındığı süreçle ilgili olarak zaman mekan yer açısından net bir tarih verilemez. Ancak hayatın olağan akışı olayların gelişim süreci, aile içerisindeki davranış modelleri ve duygusal yakınlaşmaya ve gönül ilişkisine maktulün engel olduğu yönündeki kanaat ve düşünce sonucunda sanıkların iç iradelerinde gelişen bir karar ile maktülün engel görüldüğü düşüncesiyle öldürülmesine karar verilmiştir. Dolayısıyla tasarlamanın bu olgusu bu şekilde gerçekleşmiştir.
b ) Suç işleme kararı ile fiilin icrası arasında makul bir sürenin geçmesi; a bendinde belirtilen ve maktülün duygusal yakınlaşmaya engel olduğu düşüncesinden hareketle verilen bu kararın öldürme fiilinin gerçekleştiği zamana kadar geçen süreç makul bir süredir. Makul sürenin şüphesiz saat, zaman olarak tayini mümkün değildir. Ancak aile içerisindeki zaman zaman şiddete varan durumlar ve tanıkların anlatımlarından çıkarılan sonuca göre insanların değerlendirme yapabileceği bir süreç içerisinde ve zaman diliminde gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Nitekim tanıkların ve bir kısım beyanların değerlendirilmesinden makul sürenin olay öncesi ve olay anına kadar sürdüğü anlaşılmaktadır.
c ) Makul süre içerisinde sebat ve ısrar gösterilerek karardan dönülmemesi; b bendinde belirtilen hayatın olağan akışı gereği ve anlatımlardan edinilen sonuca göre olduğu anlaşılan makul süre içerisinde sanıkların bu fiili tamamen bertaraf etme, ortadan kaldırma imkan ve ihtimalleri varken bunu yapmayarak yukarıda anlatıldığı üzere beraber çıkan maktül ve sanığın 1,5 km. kadar götürülmesi, mukavemeti kırmak için demir sopanın alınması, maktule birşey aldırılmamış olması, demir çubuk yerine elle boğma yönteminin gerçekleştirilmiş olması sebat ve ısrarın dış tezahürdeki görüntü şekilleridir.
d ) Sanıkların olay öncesi ve sonrası davranışları; kastın tayini sadece olay anı ile sınırlı değildir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 27.12.2005 gün 2005/1-131 E. 2005/167 K. sayılı kararlarında da açıklandığı üzere fail ile ölen arasında olay öncesine dayalı, ciddi bir husumet bulunup bulunmadığı, olay öncesi, esnası ve sonrasında failin ölene yönelik davranışları ve sarfettiği sözler sanıklarının kastının ortaya çıkmasındaki temel ölçülerdendir. Olay öncesi uzun süredir sanıkların birbirleriyle görüştükleri, aralarında yoğun duygusal yakınlaşma bulunduğu, olay gününe ilişkin incelenen telefon kayıtlarında olay gününde olmak üzere olay öncesinde sanık Dilek’in telefon ile diğer sanığı aradığı, sanık Hasan’ın maktül Necmettin ile olay gününde telefon görüşmesinde bulunmadığı gibi sanık Dilek’i telefonla aradığı, bu telefon görüşmelerinden sonra sanık Hasan’ın, maktül ve sanık Dilek’in evlerine geldiği, olayın akabinde de sanık Dilek’in diğer sanıkla ev yakınında bizzat görüştüğü, saat 22.00 sıralarında olayı öğrendiği, saat 24.50 sularında aynı telefonla sanık Hasan’1 aradığı, mahkememizce saptanan savunmasında kendisinin diğer sanığı telefonla son aramasını ve ev yakınında görüştüklerini doğruladığı tüm dosya kapsamına göre sabittir. Olaydan sonraki davranışlar da gerek suçun ortadan kaldırılması veya delillerin yok edilmesindeki davranış durumu, gerekse başkaca davranışlar önceki kastın belirginleşmesinin tayin ve takdirinde önemli rol oynamaktadır. Sanık Dilek müdafii huzurunda jandarmada verdiği ifadesi ile C.Savcılığı’nda verdiği ifadesinde bütün bunları planlayan ve tasarlayan kişinin Hasan olduğunu, iftira ettiği için de pişman olduğunu açıkça beyan etmiştir. Azmettirme suçu niteliği gereği insanların iç iradesiyle verdikleri kararla oluşan ve işlenen bir suçtur. Maddi bulguları sözlü davranışın icraya yansıyan boyutlarıdır. Her iki sanığın ölüm öncesi ve sonrası telefon konuşmaları, eylem bittikten sonra maktülün evinin merdiven altında gece saat 23.00 sularında yüz yüze görüşmeleri, maktül oğlu ve en önemli delil olan Burak’a yönelik olarak sanık Dilek’in ‘görüştüğümü kimselere söyleme, yoksa beni hapse atarlar’ sözü, hastaneleri maktül yakınları ile arayıp saat 02.00 sularında ‘düşmanı var mı ‘diye sorulan soruya ‘Hasan’ın evine sorun’ diyen sanık Dilek’in kahveye gideceğini söyleyen kocasına ‘çabuk gel, geç kalma’ diye tembihatta bulunduğu ve bu şekilde itidalli davranan aynı sanık Dilek’in bu kez diğer sanık Hasan ile aynı anda evden çıkan maktül Necmettin’e ‘bu gece vakti nereye gidiyorsunuz, niçin bu şekilde dışarı çıkıyorsun?’ şeklinde demeyerek maktülün götürülmesine ses çıkarmadığı ve dolayısıyla yukarıda makul süre içerisinde alınan kararın icrasına başlanıldığını açıkça bildiği, hatta maktülün özel olarak korumasız bir şekilde dışarıya çıkarılmasının temin edildiği ve böylece olay sırası ve olay sonrası davranışlarla kastın bir bütün olarak tebeyyün ettiği anlaşılmaktadır” gerekçeleriyle oy çokluğu ile ilk hükümde direnilerek aynı şekilde karar verilmiştir.
Re’sen temyize tabi olan hükmün, yerel Cumhuriyet Savcısı ve sanıklar müdafileri tarafından da temyiz edilmesi üzerine dosya, Yargıtay C. Başsavcılığı’nın “sanık Hasan’ın haksız tahrik altında kasten öldürme suçu yerine tasarlayarak öldürme suçundan mahkümiyetine, sanık Dilek’in beraatı yerine tasarlayarak eşini öldürmeye azmettirme suçundan mahkümiyetine karar verilmesi…” isabetsizliğinden bozma istekli 26.11.2009 gün ve 2009/261110 sayılı tebliğnamesiyle, Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulu’nca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır:
KARAR: İnceleme kasten öldürme suçu ve bu suça azmettirmeden kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmıştır.
Sanık Hasan’ın tasarlayarak öldürmek suçundan, sanık Dilek’in ise eşini tasarlayarak öldürmeye azmettirmek suçundan cezalandırılmalarına karar verilen somut olayda, özel daire ile yerel mahkeme arasındaki uyuşmazlık,
1- Sanık Dilek’in eşini kasten öldürme suçuna azmettirme eyleminin sabit olup olmadığı,
2- Sanık Hasan’ın kasten öldürme suçunu tasarlayarak gerçekleştirip gerçekleştirmediği noktalarında toplanmaktadır.
Uyuşmazlık konularının sağlıklı bir çözüme kavuşturulabilmesi bakımından sanıkların savunmaları ve tanık anlatımlarının değerlendirilmesi ve dosyadaki diğer maddi kanıtlarla karşılaştırılması gereklidir.
27.11.2006 günlü olay yeri inceleme ve ölü muayene tutanağında; 26.11.2006 günü saat 19.30’dan itibaren kendisinden haber alınamayan ve bu durum ailesi tarafından jandarmaya bildirilen Necmettin’e ait ceset 27.11.2006 günü öğlen saatlerinde B … Köyü K … mevkiinde ölenin teyzesi tarafından tarla içerisinde bulunmuş, ceset üzerinde yapılan ölü muayenesi sonucunda kesin ölüm nedeninin belirlenememiş olması nedeniyle cesetin klasik otopsi yapılması için Adli Tıp Kurumu izmir Grup Başkanlığı’na gönderildiği
Adli Tıp Kurumu izmir Grup Başkanlığı Morg ihtisas Dairesi’nin 19.02.2007 günlü otopsi raporunda; 28.11.2006 günü yapılan otopside, kaldırılan saçlı deri altında her iki temporal adalenin bütünüyle kanamalı olduğu ve frontal bölge ortasında 5×4 cm. ebadında taze periost altı kanama olduğu saptanmış, her iki temporal adale temizlendikten sonra yapılan incelemede kafatası kubbe kemiklerinde kırık çatlak görülmemiş, kafatası kaide kemiklerinin ve dura zarının sağlam olduğu, beyin ve beyinciğin ödemli olduğu, boyun bölgesi ön yüzünde hyoit kemik ve thyroid kıkırdak ön bölümlerinde yaygın taze kanama alanları olduğu, thyroid kıkırdağının her iki üst boynuzunda kırık olduğu, göğüs boşluğunda serbest kan ve sıvı bulunmadığı, akciğerlerin ödemli görünümde olduğu ve akciğerlerin dış yüzlerinde subplevral yaygın noktavi kanamaların mevcut olduğu, dış muayene ve otopsisinde tespit edilen bulgular ile kan ve iç organ tetkiklerine göre, kanında alkol ve uyutucu-uyuşturucu maddelerden hiçbiri saptanamayan, iç organ örnekleri üzerinde sistematik toksilokojik analizde aranan maddelerden hiç biri bulunamayan Necmettin’in boyun bölgesinin basısına bağlı asfıksi sonucu ölmüş olduğu,
Sanık Hasan’a ait Ödemiş Devlet Hastanesi’nce düzenlenmiş 28.11.2006 gün 73866 nolu doktor raporunda; kulak altı saçlı deride 5 adet cilt üstü ikişer cm’lik yüzeysel sıyrık tespit edildiği,
28.11.2006 günlü yer gösterme tutanağında; sanık Hasan’ın yer göstermesi sonucu kendisi tarafından saklanmış olan ölene ait kazak ile suçta kullanılmış olan her iki ucu da küt olan, yuvarlak 2 cm. çapında ve 76,5 cm. uzunluğunda demirin ele geçirildiğinin belirtildiği, HTS raporlarında, sanık Dilek’in adına kayıtlı 0 539 numaralı telefondan sanık Hüseyin’i olay günü saat 18.17-21.17-21.18 ve 21.24′ te olmak üzere dört kez aradığı ve aynı gün sanık Hüseyin tarafından 0 539 … numaralı telefondan saat 18.18’de arandığının saptandığı, anlaşılmaktadır.
Katılan Hüseyin; olayı görmediğini, ölenin kardeşi olduğunu, kendisi ile olaydan yaklaşık dört ay önce tapu işi nedeniyle görüştüklerini, ondan önce ise yaklaşık sekiz yıldır görüşmediklerini, ölen kardeşinin evine sık sık sanık Hasan’ın gidip geldiğinden köyde yanlış anlaşılacağından bahisle görüşmediklerini, kardeşi ile evi arasında 100 metre mesafe olduğunu, bu nedenle onun evine gidip geleni görebildiğini, sanık Hasan’ın ölenin evine çok sık girip çıktığını, bazen kardeşi evde olmadığı zaman bile girip çıktığını, hatta kardeşinin evdeki insanların gitmesi için kahvede dahi oyalandığını, evi boşaldıktan sonra kendi evine gittiğini, bu nedenle kendisi ile uzun süre görüşmediğini, kardeşi ile sanık Hasan arasında hiçbir husumet olmadığını, zira kardeşi evde iken dahi diğer sanığın gelip gittiğini, kardeşi Necmettin’in sanık Hasan’dan daha iri yarı olduğunu, ovaya demir boru ile gitmesi halinde sanığın onu alt etmesinin mümkün olmadığını, her iki sanıktan şikâyetçi olduğunu,
Katılan Mustafa; kardeşi Hüseyin’in beyanlarına aynen katıldığını, sanık Dilek kötü bir kadın olduğu için kardeşi ile yaklaşık on yıldır konuşmadığını, Necmettin’in evine H.C., A.P.K., K.T. ve tanımadığı çingene diye tabir edilen kişilerin girdiğini, kardeşinin yuvası dağılmasın diye bunlara tahammül ettiğini, sanık Hasan’ın kardeşi Necmettin’in evine günde 2-3 kez girip çıktığını, evinin kardeşinin evine 50-60 metre mesafede aynı arsa içersinde olduğunu ve her iki sanıktan şikâyetçi olduğunu,
Katılan Ayşe; olayı görmediğini, nasıl olduğunu bilmediğini, ancak olay günü saat 19.00 sıralarında komşu ziyaretinden dönerken yolda sanık Dilek ile karşılaştığını, sanığın kendisine hafif omzu ile çarparak kahvelere doğru yola devam ettiğini, evine doğru giderken yol üzerindeki evlerin birinin penceresinde torunu Burçin’i gördüğünü, yanında da bir adam olduğunu, evin önünden geçtiği sırada Burçin’in yanındaki adamın geriye doğru çekildiğini, bu kişinin kim olduğunu göremediğini, bilahare evine gidip yattığını, ertesi gün de oğlu Necmettin’in vefatını öğrendiğini, çok uzun süredir oğlu ve ailesi ile görüşmediğini, sanıklardan şikâyetçi olduğunu,
Tanık Ali; olayı görmediğini, olay gecesi hatırladığı kadarıyla saat 22.30 sıralarında sanık Hasan ile kardeşi Alaattin’in münakaşa ettiklerini, onları yatıştırmak için alıp kendi evine getirdiğini, bu esnada sanık Hasan’ın yüzünde daha doğrusu gözünün sağ tarafında kan izleri gördüğünü, yanında yaklaşık 15-20 dakika kadar oturduklarını, daha sonra da kendi evlerine gittiklerini, bu esnada Necmettin’in ölümüne ilişkin herhangi bir şey konuşulmadığını, sanık Hasan’ın ölenin evine sık gidip geldiği konusunda bilgi sahibi olmadığını,
Tanık Alaattin; olayı görmediğini, sanık Hasan’ın öz kardeşi olduğunu, olay günü akşamı süt sağma makinesinin borcu nedeniyle sanık Hasan ile tartıştığını, kardeşi ile ölenin çok iyi görüştüklerini, aralarında hiçbir husumet olmadığını, birlikte çok kez tarlada çalıştıklarını,
Tanık Hüseyin C.; olayı görmediğini, sanık Hasan’ın oğlu olduğunu, ölen ile oğlu arasında hiçbir husumet olmadığını, iyi görüştüklerini, olay günü akşamı oğulları Alaattin ile sanık Hasan’ın münakaşa ettiklerini, sanık Hasan’ın münakaşadan önce gözlerinin yan tarafında kan izleri olduğunu gördüğünü,
Tanık Burçin; sanık Dilek ile maktülün kızı olduğunu, 13 yaşında bulunduğunu, olay gecesi evde olduklarını, bir ara sanık Hasan’ın geldiğini, bir süre oturup çay içtiklerini, daha sonra sanığın evden ayrıldığım, babasının da ondan 15-20 dakika kadar sonra dolaşıp geleceğini söyleyerek evden çıktığını, bu sırada dayısı Hüseyin T.’nin aradığını, annesi ile görüştüğünü, dayısının babasını sorduğunu, babasının çalıştığı fabrikanın yandığını söylediğini, annesi ile babasını aramaya çıktıklarını, bu sırada annesinin cep telefonu ile sanık Hasan ile görüştüğünü, babasını sorduğunu, aradan 15 dakika kadar sonra Hasan’ın evlerine geldiğini, annesi ile kapı girişindeki merdivende 15 dakika kadar konuştuklarını, içerde olduğundan ne konuştuklarını duymadığını, annesinin eve geldiğini ve sinirli olduğunu, sanığın evlerine gelip gittiğini, babası ile arasında hiçbir düşmanlık olmadığını, babasının evden çıkarken demir çubuk almadığını, ceketi ve cep telefonunun evde kaldığını, annesinin hiçbir şekilde sanık Hasan’ın eve geldiğinden bahsetmememizi, yoksa bizi de karakola atacaklarını söylemediğini, bunun dışında esasen babaannesinin kendisine Mustafa amcası ile birlikte annesini öldürmesi halinde kendisine bakacağını söylediğini,
Tanık Burak; sanık Dilek ile maktülün oğlu ve 12 yaşında olduğunu, olay günü evde olduğunu, bir ara dışarı çıkıp geldiğinde sanık Hasan’ın evden ayrıldığını gördüğünü, tekrar dışarı çıkıp geldiğinde babasının kahveye gittiğini öğrendiğini, evde iken dayısı Hüseyin’in bir kaç kez evi aradığını, fabrikanın yandığından bahsettiğini, telefonun üst üste bir kaç kez geldiğini, annesinin babasını aramaya gitmesini istediğini, bu nedenle babasını aramak için dışarı çıktığını, kahveleri dolaştığını, etrafa bakındığını, ancak babasını bulamadığını, daha sonra eve geri döndüğünü, bir ara evlerine sanık Hasan’ın geldiğini ve annesini çağırdığını, çocuklar gelmesin dediğini, bir süre görüştüklerini, ancak ne konuştuklarını duymadığını, annesinin üzülme, bağırma veya çığlık atma gibi bir tepkisinin olmadığını, sanık Hasan gittikten sonra annesinin “sakın Hüseyin’in eve geldiğini kimseye söyleme beni hapse atarlar” dediğini,
Tanık Mehmet; olayı görmediğini, olay gecesi kahvede ağabeyi Selahattin ve Şenol ile birlikte otururken, sanık Dilek’in eşi olan ölenin eve gelmediğini söylemesi üzerine, yanlarına sanık Dilek’i de alarak önce Ödemiş’e geldiklerini, zira ölenin çalıştığı fabrikada yangın çıktığının söylendiğini, oraya uğradıklarını, ancak ölenin oraya uğramadığını öğrendiklerini, daha sonra sanık Dilek’in kardeşi olan Fil iz’in evine gittiklerini, daha sonra da oradan ayrılıp tekrar köye döndüklerini, evine gittiğini, köyden ilk çıktıklarında saatin 21.00 olduğunu, döndüklerinde ise saatin 23.00 olduğunu, gece saat 01.00 sıralarında abisi Selahattin’den telefon geldiğini ve abisinin Ödemiş’te hastanede olduklarını ve ölenin halen bulunmadığını söylediğini, bunun üzerine evinden çıkıp ölenin evine gittiğini, bu esnada evin kalabalık olduğunu, ağlayıp bağırma tarzında konuşmalar olduğunu, bilahare ertesi sabah olayın varlığını öğrendiğini, ölenin cenazesi kaldırılırken sanık Hasan’ın da orada olduğunu, sanık Dilek’in bu esnada sanık Hasan’ın yaptıklarına dair bir şey söylemediğini, aksine K. Bekir diye bilinen Bekir’den bahsettiğini, sanık Hasan’ın çok sık olarak sanık Dilek ile ölenin evlerine gittiğini, onların tarlalarında çalıştığını, ayrıca ölen ile sanık Hasan’ın iyi görüştüklerini, aralarında bir sorun olduğunu bilmediğini, ayrıca sanıklar arasında bir ilişki olup olmadığı konusunda bir bilgisinin bulunmadığını,
Tanık Şenol; olayı gece saat 02:30’da sanık Dilek’in kendilerini sanık Hasan’ın evine gönderdiğini, Selahattin ile birlikte gittiğini, sanığın annesinin evde olduğunu, olaydan kısaca söz ederek sanık Hasan’ın öleni görüp görmediğini öğrenmek istediklerini, ancak annesinin oğlunun evde yattığını ve görmemiş olduğunu söylediğini, bunun üzerine oradan ayrılıp gittiklerini, sanık Hasan’ın sanık Dilek ile ölenin evlerine her zaman gelip gittiğini, ayrıca ölen ile sanık Hasan’ın da sık görüştüklerini, kahve gibi yerlerde her zaman birlikte olduklarını, sanıklar arasındaki ilişkiye dair bir şey bilmediğini,
Tanık Emine; ölenin halası olduğunu, olayı görmediğini, olay gecesi saat 02.00 sıralarında evinde iken Ülker ile Selahattin’in evine geldiklerini, öleni sorduklarını, görmediğini söylediğini, ertesi sabah sanık Dilek’in evine gittiğini, bu esnada sanık Dilek’in evde olmadığını, daha sonra sanık Dilek’in geldiğinde eşini K. Bekir’in öldürdüğünden söz etmeye başladığını, kardeşi ve vatandaşlar ile birlikte öleni aramaya çıktıklarını, bilahare kardeşi olan Ülker ile birlikte ararken onun feryadı üzerine öleni yattığı yerde gördüklerini, olay sonrası eve geldiklerinde mutfağın yıkanmış olduğunu anladığını, ayrıca olaydan 3-4 gün sonra bizzat çamaşır makinesinden ölenin çamaşırlarını yıkanmış bir halde çıkardığını, hatta ölenin yedi yaşlarındaki küçük kızı Kader’in babasının evin kapısından kaybedildiğini söylediğini, “ayakları kaldırılırken babam kapıdan kayboldu” dediğini, bunun üzerine ölenin esasen kendi evinde öldürüldüğü kanaatine vardığını, sanık Dilek’in K. Bekir’in ismini söylemesi nedeniyle Kader’in beyanı üzerine öleni kimin kaybettiğine dair bir şey sormadığını, ayrıca ölenin ayaklarının kaldırılmasından maksadının onun kendinde olmadığı bir halde taşınarak götürülmesi anlamında olduğunu,
Tanık Fakir; olaya ilişkin bilgi ve görgüsünün olmadığını, hatırladığı kadarıyla 2006 yılı Nisan ayı içersinde kardeşi Okan ve ölenle birlikte çarşıya gittiklerini, ölen adına telefon alacaklarını, ancak ölenin kimliği yanında olmadığı için hattı kendi kimliğini kullanmak suretiyle aldıklarını, dolayısıyla 0 536 numaralı telefonun bahsettiği olay nedeniyle alınan telefon olduğunu, bu telefonu hem ölen, hem de kardeşinin ara sıra kullandıklarını, zira ölen ile kardeşi Okan’ın çok iyi arkadaş olduklarını, çok sık görüştüklerini, olay gecesi belirtilen telefon numarasından kardeşi Okan’ı aramasının söz konusu olmadığını,
Tanık Okan; olaya dair bilgi ve görgüsünün olmadığını, bir keresinde abisi Fakir ve ölenle birlikte çarşıya çıktıklarını, hat alacaklarını, hattı abisi Fakir’in kimliğini kullanarak aldıklarını, bu aşamadan sonra çok az olacak şekilde bu hattı ölenin kullandığını, daha ziyade hattı kendisinin kullandığını, 0 536 numaralı hattı bilahare kız arkadaşına verdiğini, bu telefonu sanığın kullanmasının söz konusu olmadığını, olay günü itibariyle bahsedilen numaraya ilişkin hattın kız arkadaşında olduğunu,
Tanık Ali; olaya dair bilgisinin olmadığını, 0 538 … numaralı bir başka telefonunun olduğunu, olay tarihinden iki gün önce maktül Necmettin’e bir araba sattığını, belirttiği telefonun arabanın torpido gözünde kaldığını, olay günü itibariyle de sanık Dilek’in bu telefonu kendisine göndereceğine ilişkin diğer telefonuna mesaj çektiğini, bunun dışında başka bir şey bilmediğini,
Beyan etmişlerdir.
Sanık Hasan 27.11.2006 günlü kolluk, 28.11.2006 günlü savcılık ve Sulh Ceza Mahkemesi ile yargılama aşamasında; “ben öleni tanırım, kendisi arkadaşım olurdu, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi, onun eşi olan diğer sanık ile benim aramda ilişki olduğu yönünde köyde vaki dedikodular yönünde ölenle benim aramda bir husumet yoktu, görüşürdük, kendilerinin bir işleri olduğu zaman beni evlerine çağırırlardı, ben de giderdim, olay günü kahvedeydim, ölen de bir ara kahveye geldi, beni herhangi bir neden göstermeden evine davet etti gittim, yaklaşık bir saat oturdum, çay içip sohbet ettik, diğer sanık da evdeydi, bir süre sonra ben tuvalete gitmek üzere evden çıktım, ölen de benim arkamdan geldi ve bana ovaya gidelim diye söyledi, ne olduğunu sordum, olay tarihinden önce Ülkü isimli kişinin sondajından su çekmişti, ancak Ülkü’nün kendisinden fazla para aldığını düşünüyordu, bu nedenle ovaya gidip onun vanalarını sökmeyi teklif etti kabul ettim, bunun üzerine ölen evinde bulunan fırınının yanındaki demir çubuğu yanına aldı, birlikte ovaya gittik, olay tarihinden 4-5 gün kadar önce ölen bana arazisindeki ıspanaklara gübre atmak için iş vermişti, ancak ben gübre atamamıştım, araziye vardığımızda ölen bu durumu görünce bana neden gübre atmadığımı sordu, ben de atamadığımı söyledim, bunun üzerine küfür etmekle birlikte benim üzerime geldi, demir çubukla bana vurmaya başladı, bende ona karşılık vermeye başladım, akabinde ölen bu kez eşi olan diğer sanıkla benim aramda sanki ilişki varmış gibi köyde çıkartılan dedikoduyu öne sürdü ve bana vurmaya devam etti, bende ona sen ne yapıyorsun arkadaş şeklinde tepki vermekle birlikte kendimi savunuyordum, bir ara mücadele sırasında onu yere düşürdüm ve akabinde oradan ayrılıp gitmek istedim, 10 metre kadar yürüdükten sonra ölen tekrar arkamdan geldi ve elindeki demir çubukla tekrar bana vurmaya başlayınca bu kez bende ona hücum ettim, onu yere düşürüp altıma aldım, bu esnada ölenin bana direnmediğini anlayınca onu bırakıp oradan ayrılarak eve gittim, ( kolluk savunmasında tarlada vanalar ile uğraşırken Necmettin bana sen neden benim eşimle uğraşıyorsun, köy ikinizle çalkalanıyor bu pisliği nasıl temizleyeceksin diye hakaret etmeye başladı, aynı zamanda elinde bulunan demir çubuğu kafama vurmaya başladı, bende üzerine atladım karşılıklı vuruşmaya başladık, elindeki demir çubukla hem bana vurdu hem bana vuracağım diye kendine vurdu, bende altıma aldım, altımda iken seni bıçaklayacağım belimde bıçak var dedi, bende bu esnada boğazını sıkıyordum, bıraksam beni öldürecekti bende bana vermiş olduğu acının etkisi ile var gücümle boğazını sıktım şeklinde beyanda bulunmuştur ), hatta kendisinin beni takip etmediğini anlayınca elimdeki demir çubuğu da attım, ben olay yerinden ayrıldığım esnada Necmettin’ in öldüğünün farkında değildim, bilahare eve gittim, üzerimi değiştirdim, hatta evde iken kardeşlerim ile biraz münakaşa ettim, daha sonra oradan ayrıldım, ablamın evine gitmek istedim, oraya varmadan önce diğer sanık bana telefon açtı, eşinin yerini sordu, ben de ona biraz sonra eve gelir diye cevap verdim ( kolluk savunmasında diğer sanığı aradığını ve ona olayı anlattığını belirtmiştir ), bilahare ablamın oraya geldiğimde diğer sanığı evin kapısının önünde görünce onun yanına gittim, eve girdim, orada yaklaşık 3-5 dakika kadar kaldım, bu esnada diğer sanık bana eşinin nerede olduğunu sordu, bende ona eşi ile aramda mevcut kavgayı anlattım, hatta Necmettin’in ölmediğini düşündüğüm için onun biraz sonra eve gelebileceğini söyledim, bu aşamada Necmettin’in öldüğünü bilmediğim için diğer sanığın bunu jandarmaya bildirmemesi bakımından onu tehdit edip etmediğimi hatırlamıyorum ( savcılık savunmasında Dilek’i aradım, Necmettin ile aramda kavga çıktığını ve öldürmek zorunda kaldığımı söyledim. Bana jandarmaya ihbarda bulunacağını söylemesi üzerine, böyle bir şey yaptığı takdirde ona ve çocuklarına zarar vereceğimi söyledim demiş ), diğer sanığın beni azmettirmesi söz konusu değildir, jandarmaların baskı yapması üzerine sanki öldüğünü biliyormuşum gibi ifade vermek durumunda kaldım, ayrıca diğer sanığı durumu jandarmaya haber vermesi halinde onu ve çocuklarını öldüreceğim yönünde tehdit edip etmediğimi hatırlamıyorum, ancak etmiş olabilirim, olayın şoku içersindey- dim, yine diğer sanığa Necmettin’i öldürenin Bekir olduğunu söylemesi için baskı ve yönlendirme yapmış olabilirim, bunu da hatırlamıyorum, olayın etkisi altında olduğum için o anki konuşmaları tam olarak hatırlayamıyorum, ancak olay şimdi anlattığım gibi meydana gelmiştir, sanık Dilek’in evine olay sonrası gidip olayı anlattığımda sanık Dilek bana ölenin yerini sormakla birlikte bir şey olması durumunda onu hastaneye götürelim diye söyledi, ancak ben onun eve gelebileceği şeklinde cevap verdim, öğrendiğime göre ölen evden kahveye gideceğini söyleyerek ayrılmış, daha sonra bana ovaya gitmeyi teklif etti, ayrıca ovaya giderken ölenin üzerinde ceketi ve cep telefonu yoktu” şeklinde savunmada bulunmuştur.
Sanık Dilek 27.11.2006 günlü kolluk, 28.11.2006 günlü savcılık ve Sulh Ceza Mahkemesi ile yargılama aşamasında; “ben diğer sanığı tanırım, kendisi bizim birçok işimizi görürdü, ölen eşim ona iş verirdi, bu nedenle kendisi bizim evimize sık sık gelip giderdi, olay günü eşim ile ben evdeydim, bir ara diğer sanık geldi, yaklaşık bir saat süre ile sohbet edip çay içtik, bu esnada benim veya ölen eşimin diğer sanık ile bir tartışmamız olmadı, daha sonra diğer sanık evden ayrıldı, ancak bu esnada tuvalete gideceğine dair herhangi bir şey söylemedi, hatta eşim ona biraz daha oturmasını söyledi, ancak diğer sanık işi olduğunu belirterek evden ayrıldı. Ben onun kendi evine gittiğini düşünüyordum, aradan 10-15 dakika kadar geçtikten sonra eşim kahveye gideceğini söyleyerek evden ayrıldı, hatta bu esnada ceketi ile cep telefonunu da almadı, esasen ceketi ve cep telefonu sürekli olarak eşimin üzerinde bulunurdu, eşim kahveye gidiyorum diye ayrıldıktan yaklaşık bir saat kadar sonra kardeşim Hüseyin T. aradı ve ‘abla eniştemin çalıştığı fabrika yanıyor, eniştem orada mı’ diye sordu, bende eşimin kahveye gittiğini bildiğim için burada şeklinde cevap verdim, aradan yaklaşık yarım saat kadar geçtikten sonra kardeşim Hüseyin tekrar aradı, bu kez fabrikanın tamamen yandığını, eşimin gelip gelmediğini sordu, bende ona eşimin gelmediğini ancak köyde olduğunu söyledim, fakat bu konuşma sonrasında ben bu kez daha önceden numarasını bildiğim sanık Hasan’ın aradım ( kolluk savunmasında tam olarak hatırlamamakla birlikte saat 21.00-22.00 sıralarında aradığını belirtmiştir ) ve ona eşimin çalıştığı fabrikanın yandığını, eşimin kendisinin yanında olup olmadığını sordum, sanık Hasan de cevaben ‘ben eşini öldürdüm, kavga ettik’ diyerek cevap verdi ( kolluk savunmasında ise oda bana o işi bitirdim, Necmettin diye birisi yok artık dedi, bende kocamı öldürdün mü dedim, bana evet öldürdüm Necmettin diye birisi yok artık dediğini belirtmiştir ) bende ilk anda şaka gibi düşündüm, ancak daha sonrasında ciddi olabileceğini düşünerek diğer sanığa ‘eşimin yerini söyle seni jandarmaya şikayet ederim’ diye konuştum, ancak diğer sanık bana böyle bir şey yaptığım taktirde beni ve çocuklarımı öldüreceğini söyledi, akabinde ben çocuklarımı alarak eşimin gidebileceği yerleri aramaya başladım, tarlalara baktım, ancak kimsem olmadığı için bu durumu başkalarına söyleyemedim, eşimi bulamayınca eve doğru çocuklarım ile birlikte dönerken diğer sanığın evimizin avlusunda olduğunu gördüm ( savcılık savunmasında sanık Hasan’ın tam olarak hatırlamamakla birlikte evine saat 23:30 sıralarında geldiğini belirtmiştir ), diğer sanık telefonda yaptığımız konuşmalar gibi sözler sarf etti, bunu jandarmalara bildirmem halinde beni ve çocuklarımı da öldüreceğini söyleyerek tehdit etti, hatta ben ona bu işten kurtulamayacağını, yüzünün yara bere içinde olduğunu, olayın ortaya çıkacağını söyledim, ancak diğer sanık bana kendisinin bu işten kurtulacağını, bunun için eşimin olay tarihinden 3-4 gün önce kavga ettiği Bekir’den şikayetçi olmamı bana söyledi, bende diğer sanığın bu tehditlerinden korktuğum için Bekir hakkında şikayet dilekçesi verdim, ancak daha sonra diğer sanığın yakalanması ile bu sefer gerçeği anlattım, olay bu şekildedir, eşimin öldürülmesi konusunda kesinlikle diğer sanığı azmettirmem söz konusu değildir. Bekir’e de diğer sanığın baskısı ve tehdidi sonucunda iftira etmek durumunda kaldım, esasen eşim ile diğer sanık olay tarihinden önce iyi görüşen kişilerdi, aralarında bir husumet yoktu, benim diğer sanıkla kesinlikle bir ilişkim söz konusu değildir. Köyde böyle bir dedikodu olsa bile bu doğru değildir, zaten diğer sanığı işi olduğu sürece eve çağıran eşimdi, ben daha önce eşimden bir süre ayrı kalmıştım, tekrar eşimle bir araya geldiğimde sanık Hasan’a bir işi olmaması halinde evimize gelmemesini söylemiştim, aksi durumda dedikodu olacağını söylemiştim, bunun dışında ölen ile sanık arasında hiçbir husumet yoktu, eşimin dedikoduya da itibar etmesi söz konusu değildir, ( savcılık savunmasında yaklaşık olarak 9 sene önce eşim ile aramızda boşanma yaşanmıştı, ben bu ayrılık sürecinde yaklaşık 7-8 ay kadar bir başkası ile Ödemiş’te birlikte yaşadım, ancak daha sonra evime geri döndüm. Eşim sürekli bu olayı başıma kakıyordu, bu yüzden sürekli olarak kavga ediyorduk, bir gün sofrada yine bu mesele yüzünden aramızda çıkan tartışma neticesinde eşimi bıçakla yaralamak zorunda kaldım demiştir ) zira bizzat kendisi diğer sanığı eve çağırıyordu, devamla diğer sanık olay sonrası benim evime geldikten sonra ben ona eşimin yerini sordum, kendisi bana söylemedi, hatta yaralı olması durumunda onu hastaneye götürelim dedim, ancak diğer sanık bana eşimin öldüğünü söyledi, kendisi evden gittikten sonra ben etrafta eşimi aradım, hatta hastanede olabileceğini düşünerek oraya bile baktım, sabaha kadar eşimi aradım” diyerek savunmada bulunmuştur.
Sanık Dilek’in, eşini kasten öldürme suçuna azmettirme eyleminin sabit olup olmadığına ilişkin uyuşmazlık konusunun değerlendirilmesinde;
5237 sayılı TCY’nın azmettirme başlıklı 38. maddesi;
” ( 1 ) Başkasını suç işlemeye azmettiren kişi, işlenen suçun cezası ile cezalandırılır.
( 2 ) Üstsoy ve altsoy ilişkisinden doğan nüfuz kullanılmak suretiyle suça azmettirme halinde, azmettirenin cezası üçte birden yarısına kadar artırılır. Çocukların suça azmettirilmesi halinde, bu fıkra hükmüne göre cezanın artırılabilmesi için üstsoy ve altsoy ilişkisinin varlığı aranmaz.
( 3 ) Azmettirenin belli olmaması halinde, kim olduğunun ortaya çıkarılmasını sağlayan fail veya diğer suç ortağı hakkında ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine yirmi yıldan yirmişbeş yıla kadar, müebbet hapis cezası yerine onbeş yıldan yirmi yıla kadar hapis cezasına hükmolunabilir. Diğer hallerde verilecek cezada, üçte bir oranında indirim yapılabilir” şeklinde düzenlenmiştir.
5237 sayılı TCY, 765 Sayılı Yasada öngörülen “asli iştirak-fer’i iştirak” ayrımını terk ederek, yeni sistemde birer sorumluluk statüsü olarak öngörülen iştirak şekillerini, fiilin işlenişi üzerinde kurulan hâkimiyet ölçü olarak alınmak suretiyle, faillik ( 37. md ), azmettirme ( 38. md. ) ve yardım etme ( 39. md. ) olarak belirlemiştir. 5237 sayılı Türk Ceza Yasası’nda benimsenen yeni suç teorisine göre azmettiren “fail” değil “şerik” konumundadır. Azmettirme, belli bir suçu işleme hususunda henüz bir fikri olmayan kişide, bir başkası tarafından suç işleme kararının oluşmasının sağlanmasıdır. Eğer kişi daha önce suçu işlemeye karar vermiş ise, bu takdirde azmettirme olmaz, artık manevi yardım olabilir. Azmettirenin kasten hareket etmesi gerekir. Bu kastın, failde belli bir suçu işleme hususunda karar oluşturmayı, suçun bu kişi tarafından işlenmesi hususunu ve azmettirilen suçun kanuni tanımındaki unsurlarını kapsaması gerekir. Eylemin yer ve zamanının veya eylemin işleniş tarzına ilişkin ayrıntıların belirlenmesine gerek yoktur.
Latince “in dubio pro reo” olarak ifade edilen ve masumiyet ( suçsuzluk ) karinesinin bir uzantısı olan “şüpheden sanık yararlanır ilkesi” ceza yargılaması hukukunun evrensel nitelikteki önemli ilkelerinden biridir. Sanığın bir suçtan cezalandırılmasının temel koşulu, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesine bağlıdır. Şüpheli ve aydınlatılamamış olaylar ve iddialar sanığın aleyhine yorumlanarak hüküm tesis edilemez. Ceza mahkümiyeti bir ihtimale değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalıdır. Bu ispat, teorikte olsa hiçbir kuşku ve başka türlü bir oluşa olanak vermemelidir. Yüksek de olsa bir ihtimale dayanılarak sanığı cezalandırmak, ceza yargılamasının en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan hüküm vermektir.
Somut olay bu belge ve bilgiler ışığında ele alındığında;
Maktül Necmettin ile sanık Dilek’in evli oldukları, olay akşamı sanık Hasan’ın maktülün evine gelerek yaklaşık bir saat kadar oturduğu, sanık Hasan’ın evden ayrılmasından yaklaşık 10-15 dakika sonra da maktülün kahveye gitmek için evden ayrıldığı, B … Köyü altında O … Karayoluna yakın bir mevkide bulunan tarlada hangi amaçla bulundukları belirlenemeyen maktül ile sanık Hasan arasında nedeni bilinmeyen tartışmanın başladığı, bu tartışmanın daha sonra kavgaya dönüştüğü,
kavga sırasında sanık Hasan’ın maktulün boğazını sıkmak suretiyle otopsi raporunda belirtildiği üzere boyun bölgesine yapılan basıya bağlı asfiksi sonucu ölümüne neden olduğu anlaşılmaktadır.
Yerel mahkeme kararında da açıklandığı üzere; sanık Dilek’in eşi olan maktulü diğer sanık ile birlikte evden göndermesi ve bu sırada evdeki demir çubuğun alındığını görmesi, olaydan hemen sonra sanık Hasan’ın sanık Dilek’i telefon ile araması, ardından gece saat 23.30 sıralarında sanık Hasan’ın gelip durumu maktülün eşi sanık Dilek’e anlatması, onun da ertesi gün önce eylemi Bekir’in gerçekleştirdiği yönünde kolluğa müracaatta bulunması ve eşinin öldürüldüğünü bilmesine rağmen arama işlemine katılması, sanık Hasan ve başka şahısların maktülün evine gece ve gündüz girip çıkması nedeniyle sanık Dilek’in kocası ile sık sık kavga etmesi, hatta bıçakla yaralamaya varacak kadar anlaşmazlığın büyümesi sonucu diğer sanık Hasan’ın evden kovulması iddiası gibi hususların, sanıkların aralarındaki gönül ilişkisini sürdürmelerine ve bir araya gelmelerine maktulü engel olarak görmelerine neden olduğu ve bu nedenle maktülün öldürülmesi gerektiğine ilişkin sanıklarda bir kararının mevcut olduğu yolunda yoğun bir kuşku oluştuğu göz ardı edilemez bir olgudur.
Ancak, maktül ile sanık Dilek arasında kavgaların, yaklaşık olarak dokuz sene önce boşanmaları sonucunda 7-8 ay kadar bir başkası ile Ödemiş’te birlikte yaşamasından kaynaklanan kavgalar olduğu yolunda sanık Dilek’in savunması, maktülün kardeşleri olan katılanlar Mustafa ve Hüseyin B. ile tanık anlatımlarına göre, maktül ile sanık Hasan’ın aralarında herhangi bir düşmanlığın bulunmaması ve kendisinin olmadığı zamanlarda bile maktülün evine girip çıkması, hatta evine girip çıkan insanların gitmesi için maktülün kahvede oyalanarak ve evi boşaldıktan sonra kendi evine gitmesi, diğer yandan sanıklar aralarında duygusal bir ilişki olduğuna ilişkin dedikodu ve varsayım dışında bir kanıtın bulunmaması gibi hususlar dosya içeriği ile birlikte değerlendirildiğinde, sanık Dilek’in, eşi olan Necmettin’i öldürme konusunda henüz bir fikri olmayan sanık Hasan’ı kasten öldürme suçunu işlemeye azmettirdiği kuşku boyutunda kalmakta ve sübuta ermemektedir. Zira azmettirmenin varlığı için sanığın olaydan sonraki davranışlarından çok, olaydan önceki davranışları göz önüne alınmalıdır. Sanık Dilek’in diğer sanık Hasan’ı azmettirdiğine ilişkin yerel mahkemece gerekçe olarak gösterilen davranışların büyük bir kısmı, ölüm olayından sonra gerçekleşen davranışlar olup, bunlar tek başına azmettirmenin varlığı için yeterli değildir.
Bunun sonucu olarak da, sanık Dilek herhangi bir nedenle eşinin öldürülmesine sevinmiş olsa bile, eşinin ailesi ile aralarının açık olması, sanık Hasan ile aralarında duygusal bir ilişkinin bulunduğu yönünde köyde dedikodunun dolaşması nedeniyle eşinin öldürülmesi olayından kendisinin de sorumlu tutulacağı korkusu, diğer sanık Hasan’ın kolluğa şikâyette bulunması halinde çocukları ve kendisine de zarar vereceği yönündeki tehditleri dolayısıyla bu şekilde davrandığının kabulü gerekmektedir.
Bu itibarla, sanık hakkında özel daire bozma kararı doğrultusunda yüklenen suçtan beraat kararı verilmesi yerine, yerel mahkemece eski hükümde direnilmesinde isabet bulunmamaktadır.
Sanık Hasan’ın kasten öldürme suçunu tasarlayarak gerçekleştirip gerçekleştirmediğine ilişkin uyuşmazlık konusunun değerlendirilmesine gelince;
Bazı suçlarda ağırlaştırıcı neden olarak düzenlenen “tasarlama ( taammüd )” Türk Ceza Yasası’nda tanımlanmamış bu husus öğreti ve uygulamaya bırakılmıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 28.04.1998 gün 117-155, 13.11.2001 gün 239-247,03.10.2006 gün 30-210 ve 15.12.2009 gün 200-290 sayılı kararları ile özel dairelerin yerleşik kararlarında kabul edildiği üzere; tasarlama, ani kast türünün dışında kalmakta, düşünce kastına girmektedir. Hukuki niteliği öğretide tartışmalı ise de, Yargıtay’ın duraksamasız uygulamalarına göre, tasarlamadan bahsedilebilmesi için failin bir kimsenin yaşam hakkı veya vücut bütünlüğüne karşı eylemde bulunmaya sebatla ve koşulsuz olarak karar vermesi, düşünüp planladığı suçu işlemeden önce makul bir süre geçmesine ve ulaştığı ruhi sükunete rağmen bu kararından vazgeçmeyip, sebat ve ısrarla fiilini icraya başlaması ve kurguladığı fiili, belirlenmiş kurgu dahilinde icra etmesi gerekmektedir. Tasarlama halinde fail, anında karar verip fiili işlememekte, suç işleme kararı ile fiilin icrası arasında sükunetle düşünebilmeye yetecek kadar bir süre geçmektedir. Fail, bu süre içerisinde suçu işleyip işlememe konusunda düşünmekte ve suçu işlemekten vazgeçmemektedir. Failin suçu işlemekten vazgeçmesi ve fakat bir başka nedenle ve bir başka ani kararla fiili işlemesinde tasarlamadan söz edilemez. Suç işleme kararının hangi düzeydeki eylem için ve ne zaman alındığı ile eylemin şarta bağlı olmayan bu kararlılıktan ne kadar zaman geçtikten sonra işlendiği mevcut kanıtlarla saptanmalı, suç kararıyla eylem arasında geçen zaman dilimi içerisinde ruhi sükünete ulaşılıp ulaşılamayacağı değerlendirme konusu yapılmalıdır.
Somut olay bu açıklamalar ve bir numaralı uyuşmazlık konusuna ilişkin değerlendirme ışığında ele alındığında; sanık Dilek’in, eşini öldürmesi konusunda sanık Hasan’ı azmettirme kastı ile hareket ettiğini gösterecek şekilde mahkümiyete yeterli kanıtın bulunmadığı olayda, sanık Hasan ile maktül Necmettin arasında neden ve nasıl başladığı belirlenemeyen bir kavga sonucunda sanık Hasan’ın maktulün boğazını sıkarak öldürdüğü anlaşılmakta olup sanığın maktülü öldürmeye sebatla ve koşulsuz olarak ne zaman karar verdiği, ulaştığı ruhi sükünete rağmen öldürme kararından vazgeçmeyip bu kararını icra ettiği hususunda, her türlü kuşkudan uzak, kesin ve mahkümiyete yeterli kanıt dosya içerisinde bulunmamaktadır.
Bu itibarla, tasarlamanın varlığı için aranan koşulların somut olayda gerçekleşmediği nazara alındığında, sanık hakkında özel daire bozma kararı doğrultusunda kasten öldürme suçundan mahkümiyet karar verilmesi gerekirken, yerel mahkemece eski hükümde direnilmesinde isabet bulunmadığından, direnme hükmünün belirtilen bu nedenden dolayı da bozulmasına karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan dört Genel Kurul Üyesi ise; “Yerel mahkemenin direnme gerekçelerinin isabetli olduğu ve hükmün onanmasına karar verilmesi gerektiği” görüşüyle karşı oy kullanmışlardır.
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle;
1- Ödemiş Ağır Ceza Mahkemesi’nin 09.04.2009 gün ve 53-78 sayılı direnme hükmünün BOZULMASINA,
2- Dosyanın mahalline gönderilmek üzere, Yargıtay C. Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 16.02.2010 günü yapılan müzakerede tebliğnamedeki isteme kısmen uygun olarak oyçokluğuyla karar verildi.
T.C.
YARGITAY
5. CEZA DAİRESİ
E. 2009/6740
K. 2009/7930
T. 22.6.2009
ZİMMET (Kamu Görevlisi Olmayan ve Suça Azmettirdiği Sabit Bulunmayan Sanıkların Suça Yardım Eden Olarak Sorumlu Tutulup Hükmolunan Cezalarının 5237 S. Kanunun 39/1. Md. Uyarınca İndirime Tabi Tutulması Gerektiği)
SUÇA YARDIM ( Zimmet – Kamu Görevlisi Olmayan ve Suça Azmettirdiği Sabit Bulunmayan Sanıkların Suça Yardım Eden Olarak Sorumlu Tutulup Hükmolunan Cezalarının 5237 S. Kanunun 39/1. Md. Uyarınca İndirime Tabi Tutulması Gerektiği )
KAMU GÖREVLİSİ OLMAYAN VE SUÇA AZMETTİRDİĞİ SABİT BULUNMAYAN SANIKLAR ( Suça Yardım Eden Olarak Sorumlu Tutulup Hükmolunan Cezalarının 5237 S. Kanunun 39/1. Md. Uyarınca İndirime Tabi Tutulması Gerektiği – Zimmet )
İŞTİRAK ( Kamu Görevlisi Tarafından İşlenebilen Zimmet Suçuna İştirak Eden Diğer Kişilerin Azmettiren veya Yardım Eden Olarak Sorumlu Tutulabilecekleri )
AZMETTİRME VE YARDIM ETME ( Suç Niteliğinde Olan ve Kamu Görevlisi Tarafından İşlenebilen Zimmet Suçuna İştirak Eden Diğer Kişilerin Azmettiren veya Yardım Eden Olarak Sorumlu Tutulabilecekleri )
5237/m.39/1,40/2
765/m.59,62
ÖZET: 5237 sayılı TCK.nun 40/2. maddesine göre özgü suç niteliğinde olan ve kamu görevlisi tarafından işlenebilen zimmet suçuna iştirak eden diğer kişilerin azmettiren veya yardım eden olarak sorumlu tutulabilecekleri dikkate alınarak, kamu görevlisi olmayan ve suça azmettirdiği sabit bulunmayan sanıkların, suça yardım eden olarak sorumlu tutulup hükmolunan cezalarının 5237 sayılı Kanunun 39/1. maddesi uyarınca indirime tabi tutulması gerektiği halde yazılı şekilde hüküm kurulması, Kesinleşen hükümde sanıklar hakkında 765 sayılı TCK.nun 59. maddesi uygulanmadığı halde, uyarlama sırasında 5237 sayılı TCK.nun 62. maddesinin tatbik edilmesi, yasaya aykırıdır.
DAVA: Zimmet suçundan hükümlüler Mehmet M., Abdullah A. ve Demir T. haklarında 5237 sayılı TCK.nun uygulanıp uygulanmayacağı ile ilgili olarak Erzurum 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 19.04.2006 gün ve 2001/264 Esas, 2002/191 Ek Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay’ca incelenmesi hükümlü Demir T. ve müdafii ile katılan vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığından tebliğname ve ek tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR: 04.07.2006 tarih ve 2006/10-128 Esas, 2006/177 sayılı Ceza Genel Kurulu kararında da vurgulandığı üzere; yeni hükmün kesinleşmesi üzerine önceki kararın infaza esas alınacak hüküm bölümü ortadan kalkıp geçerliliği sona ereceği için infazda doğabilecek kuşku ve duraksamaları gidermek üzere uyarlama kararında da aynen gösterilmesi gerektiği gözetilmeden hükmün bir kısmının korunarak yeni bir karar verilmemesi,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK.nun 40/2. maddesine göre özgü suç niteliğinde olan ve kamu görevlisi tarafından işlenebilen zimmet suçuna iştirak eden diğer kişilerin azmettiren veya yardım eden olarak sorumlu tutulabilecekleri dikkate alınarak, kamu görevlisi olmayan ve suça azmettirdiği sabit bulunmayan sanıklar Abdullah A. ve Demir T.’ın, suça yardım eden olarak sorumlu tutulup hükmolunan cezalarının 5237 sayılı Kanunun 39/1. maddesi uyarınca indirime tabi tutulması gerektiği halde yazılı şekilde hüküm kurulması, Kesinleşen hükümde sanıklar hakkında 765 sayılı TCK.nun 59. maddesi uygulanmadığı halde, uyarlama sırasında 5237 sayılı TCK.nun 62. maddesinin tatbik edilmesi,
Hükümlüler hakkında 5237 sayılı TCK.nun 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğun koşullu salıvermeden sonra uygulanamayacağı gözetilmeden, hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına karar verilmesi,
SONUÇ: Kanuna aykırı, hükümlü Demir T. ve müdafii ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.06.2009 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
T.C.
YARGITAY
1. CEZA DAİRESİ
E. 2010/7332
K. 2011/7254
T. 29.11.2011
FAİLLİK ( Sanığın Tabancasını Mağdurun Göğsüne Dayayarak “Öldüreyim mi Seni” Diyerek Tehdit Ettiği Sırada Diğer Sanığın “Sık Şu Köpeğe” Demesi Üzerine Sanığın Ateş Edip Mağduru Yaraladığı – Diğer Sanığın Eyleminin Azmettirme Değil Suç İşleme Kararını Kuvvetlendirme Olduğu )
SUÇ İŞLEME KARARINI KUVVETLENDİRME ( Sanığın Tabancasını Mağdurun Göğsüne Dayayarak “Öldüreyim mi Seni” Diyerek Tehdit Ettiği Sırada Diğer Sanığın “Sık Şu Köpeğe” Demesi Üzerine Sanığın Ateş Ederek Mağduru Yaraladığı – Diğer Sanığın Eyleminin Azmettirme Olmadığı )
AZMETTİRME ( Sanığın Tabancasını Mağdurun Göğsüne Dayayarak “Öldüreyim mi Seni” Diyerek Tehdit Ettiği Sırada Diğer Sanığın “Sık Şu Köpeğe” Demesi Üzerine Sanığın Ateş Ederek Mağduru Yaraladığı – Diğer Sanığın Eyleminin Azmettirme Değil Suç İşleme Kararını Kuvvetlendirme Olduğu )
HAYATİ TEHLİKE GEÇİRECEK ŞEKİLDE YARALAMA ( Sanığın Tabancasını Mağdura Dayayarak “Öldüreyim mi Seni” Diyerek Tehdit Ettiği Sırada Diğer Sanığın “Sık Şu Köpeğe” Demesi Üzerine Sanığın Ateş Ederek Mağduru Yaraladığı – Diğer Sanığın Eyleminin Suç İşleme Kararını Kuvvetlendirme Olduğu )
5237/m. 39/1-2-a, 86
ÖZET: Sanığın tabancasını çekerek mağdurun göğsüne dayayarak “öldüreyim mi seni” diyerek tehdit ettiği sırada, diğer sanığın “sık şu köpeğe” demesi üzerine mağdurun sol karın boşluğuna ateş ederek kolonda ve ince bağırsakta yaralanmaya ve hayati tehlike geçirmesine neden olacak şekilde yaralandığı olayda; diğer sanığın eylemi, suç işleme kararını vermiş ve bu amaçla silahını çıkarıp mağdurun göğsüne dayamış olan sanığın suç işleme kararını kuvvetlendirme niteliğinde olduğu gözetilmelidir. Suça azmettiren sıfatıyla hüküm kurulması suretiyle sanık hakkında fazla cezaya hükmedilmesi, doğru değildir.
DAVA: Hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanık F. vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığı’ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle incelendi ve aşağıdaki karar tespit edildi:
KARAR: … … … … … …
C ) Sanık F.’nın mağdura yönelik eylemi yönünden;
Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanık F.’nın Antalya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2003/534 esas sayılı dava dosyasında 15/07/2003 günü H. D. isimli eski sevgilisine ait binayı yakma suçundan yargılandığı, mağdurun da H. D.’ın yanında çalıştığı ve olayla ilgili H. D. lehine tanıklık yapmak istediği, bu amaçla mahkemeye dilekçe verdiği, bunu bilen sanık F.’nın yanındaki sanıklar O. ve M. ile birlikte mağdurun tanıklık yapmasını engellemek istediği, bu amaçla mağduru tehdit ettiği, olay gecesi sanık F.’nın yanında birlikte yaşadığı sanık O. ile oğlu M. olduğu halde, mağduru takip ederek ıssız bir yerde yakaladıkları, sanık F.’nın mağdurun ifadesini geri alması için tehdit ettiği, mağdurun buna karşı gelmesi üzerine sanık O.’ın tabancasını çekerek mağdurun göğsüne dayayarak “öldüreyim mi seni” diyerek tehdit ettiği sırada, sanık F.’nın, sanık O.’a hitaben “sık şu köpeğe” demesi üzerine sanık O.’ın mağdurun sol karın boşluğuna ateş ederek kolonda ve ince bağırsakta yaralanmaya ve hayati tehlike geçirmesine neden olacak şekilde yaralandığı olayda; sanık F.’nın eylemi, suç işleme kararını vermiş ve bu amaçla silahını çıkarıp mağdurun göğsüne dayamış olan sanık O.’ın suç işleme kararını kuvvetlendirme niteliğinde olduğundan, 5237 sayılı TCK’nun 81/1, 35/2, 39/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması gerekirken, suça azmettiren sıfatıyla yazılı şekilde hüküm kurulması suretiyle sanık hakkında fazla cezaya hükmedilmesi,
SONUÇ: Bozmayı gerektirmiş olup, sanık F. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak ( BOZULMASINA ), ceza miktarına ve tutuklulukta geçen süreye göre sanık O.’ın tahliye isteminin reddine, 29.11.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.
T.C.
YARGITAY
1. CEZA DAİRESİ
E. 2010/4779
K. 2010/6137
T. 28.9.2010
OLASI KASTLA YARALAMA ( Sanığın Ölene Ateş Ettiği Sırada Yakınında Bulunan Kişilerin de İsabet Alabileceğini Öngörmesine Rağmen Atışına Devam Ederek Mağduru Yaralaması Eyleminde Suçun Oluştuğu )
YARALAMA ( Sanığın Ölene Ateş Ettiği Sırada Yakınında Bulunan Kişilerin de İsabet Alabileceğini Öngörmesine Rağmen Atışına Devam Ederek Mağduru Yaralaması Eyleminde Olası Kastla Yaralama Suçunun Oluştuğu )
AZMETTİRME ( Öldürmeye Azmettiren Sanığın Ölenin Yanında Bulunduğu İçin Yaralanan Mağdura Yönelik Olarak Üzerine Atılı Olası Kastla Öldürmeye Teşebbüs Suçundan Mahkumiyetine Yeter Nitelikte Delil Elde Edilemediğinden Beraatine Karar Verilmesi Gerektiği )
TEŞEBBÜS ( Nedeniyle Uygulama Yapılırken Meydana Gelen Zararın Ağırlığı Dikkate Alınarak Alt Sınırdan Uzaklaşılarak Ceza Tayin Edilmesi Gerektiği – Yaralama )
5237/m.21/2, 35, 38, 82/1, 87/3
ÖZET: Sanığın ölene ateş ettiği sırada, yakınında bulunan kişilerin de isabet alabileceğini öngörmesine rağmen, atışına devam ederek mağduru yaralaması eylemi, meydana gelen neticeye göre, olası kastla yaralama suçunu oluşturur.
Öldürmeye azmettiren sanığın, ölenin yanında bulunduğu için yaralanan mağdura yönelik olarak üzerine atılı olası kastla öldürmeye teşebbüs suçundan mahkumiyetine yeter nitelikte delil elde edilemediğinden beraatine karar verilmelidir. Mağdurun, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, yaşamını tehlikeye sokmayacak ve hayat fonksiyonlarını orta derecede etkileyecek nitelikte yaralandığı olayda, teşebbüs nedeniyle uygulama yapılırken, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi gerekir.
DAVA: Özol’u taammüden öldürmekten ve Barış’ı olası kastla tasarlayarak öldürmeye teşebbüsten sanık Deniz, işbu öldürme ve öldürmeye teşebbüs suçlarına azmettirmekten sanık Cahit’in yapılan yargılanmaları sonunda; hükümlülüklerine ilişkin ( İstanbul Beşinci Ağır Ceza Mahkemesi )’nden verilen 09.09.2008 gün ve 237/337 sayılı hükmün duruşmalı olarak Yargıtay’ca incelenmesi sanıklar müdafii tarafından istenilmiş olduğundan, dava dosyası C.Başsavcılığı’ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle duruşmalı olarak incelendi ve aşağıdaki karar tespit edildi:
KARAR: 1-a ) Sanıkların adli sicil bültenlerinde yer alan sabıkalarına ilişkin onaylı karar örnekleri getirtilip incelenerek, tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b ) Kabule göre de; mağdur Barış’ın sol omuz bölgesinden isabet alarak yaşamını tehlikeye sokmayacak, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, humerus 1/3 proksimal diafiz kırığı nedeniyle hayat fonksiyonlarını orta ( 3 ) derecede etkileyecek nitelikte yaralandığı olayda; teşebbüs nedeniyle 13 ila 20 yıl arasında ceza öngören 5237 sayılı TCK’nın 35. maddesinin uygulanması sırasında, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak, sanıklar hakkında hapis cezasının alt sınırdan uzaklaşılarak tayin edilmesi yerine, hiç isabet bulunmaması hallerinde uygulanabilecek şekilde 13 yıl hapis cezasına hükmedilerek eksik ceza tayini,
Yasaya aykırı ise de, aleyhe temyiz bulunmadığından bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Cahit’in tasarlayarak öldürmeye azmettirme, sanık Deniz’in tasarlayarak öldürme suçları ile sanık Deniz’in mağdur Barış’a yönelik eyleminin sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde sanık Cahit’in tasarlayarak öldürmeye azmettirme ve sanık Deniz’in tasarlayarak öldürme suçlarının niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık Cahit müdafiilerinin temyiz dilekçelerinde ve duruşmalı incelemede eksik soruşturmaya, sübuta ve suç vasfına, sanık Deniz müdafiinin temyiz dilekçesinde ve duruşmalı incelemede eksik soruşturmaya ve sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle;
A- ) Sanık Cahit hakkında tasarlayarak öldürmeye azmettirme, sanık Deniz hakkında tasarlayarak insan öldürme suçlarından kurulan ve re’sen de temyize tabi bulunan hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ( ONANMASINA ),
B- ) Mağdur Barış’a yönelik; sanık Cahit’in olası kastla tasarlayarak öldürmeye teşebbüse azmettirme ve sanık Deniz’in olası kastla tasarlayarak öldürmeye teşebbüs suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Oluşa ve dosya içeriğine göre; sanık Cahit’in maktul Özol’u öldürmesi için azmettirdiği sanık Deniz’in, maktulün içinde bulunduğu odanın penceresinin dışından en az dört el ateş etmesi üzerine sırt bölgesinden isabet alan Özol’un iç organ yaralanması sonucu öldüğü, maktul ile tavla oynamakta olan mağdur Barış’ın ise sol omuz bölgesinden isabet alarak yaşamını tehlikeye sokmayacak, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, humerus 1/3 proksimal diafiz kırığı nedeniyle hayat fonksiyonlarını orta ( 3 ) derecede etkileyecek nitelikte yaralandığı olayda;
a- ) Sanık Cahit’in, mağdur Barış’a yönelik üzerine atılı suçtan mahkumiyetine yeter nitelik ve derecede deliller elde edilemediği anlaşıldığı halde, sanığın beraati yerine oluşa ve dosya kapsamına uygun olmayan gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
b- ) Sanık Deniz’in maktule ateş ettiği sırada, maktulün yakınında bulunan kişi veya kişilerin de isabet alarak yaralanabileceğini ya da ölebileceğim öngörmesine rağmen, atışına devam ederek mağduru yaralaması eyleminin, meydana gelen neticeye göre olası kastla yaralama suçunu oluşturduğu gözetilmeksizin, olası kastla tasarlayarak öldürmeye teşebbüs suçundan yazılı şekilde hüküm kurulması,
SONUÇ: Yasaya aykırı olup, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ( BOZULMASINA ), sanık Deniz hakkında hükmolunan ceza miktarına ve tutuklulukta geçirdiği süreye göre müdafiinin tahliye isteminin reddine, 28.09.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.
T.C.
YARGITAY
6. CEZA DAİRESİ
E. 2008/7629
K. 2009/834
T. 29.1.2009
HIRSIZLIK ( Sanığın Kimlik Bilgileri Belirlenemeyen Diğer Şüpheliyle Önceden Verdikleri Karar Doğrultusunda Suça Doğrudan Katıldığı – Diğer Şüpheliyi Suç İşlemeye Azmettirdiğine İlişkin Kanıtlar Karar Yerinde Tartışılıp Gösterilmeden Azmettirmeye Dayalı Cezada Artırım Yapılmasının Hukuka Aykırı Olduğu )
AZMETTİRME ( Hırsızlık/Sanığın Kimlik Bilgileri Belirlenemeyen Diğer Şüpheliyle Önceden Verdikleri Karar Doğrultusunda Suça Doğrudan Katıldığı – Diğer Şüpheliyi Suç İşlemeye Azmettirdiğine İlişkin Kanıtlar Karar Yerinde Tartışılıp Gösterilmeden Azmettirmeye Nedeniyle Cezada Artırım Yapılamayacağı )
FAİLLİK ( Hırsızlık/Sanığın Kimlik Bilgileri Belirlenemeyen Diğer Şüpheliyle Önceden Verdikleri Karar Doğrultusunda Suça Doğrudan Katıldığı – Diğer Şüpheliyi Suç İşlemeye Azmettirdiğine İlişkin Kanıtlar Karar Yerinde Tartışılıp Gösterilmeden Azmettirmeye Nedeniyle Cezada Artırım Yapılamayacağı )
5237/m.37,38, 141
ÖZET: Hırsızlık suçunda; sanığın, yakalanamaması nedeniyle kimlik bilgileri belirlenemeyen diğer şüpheliyle önceden verdikleri karar doğrultusunda yakınanın çantasından cüzdanını alarak suça doğrudan katıldığının anlaşılması karşısında; diğer şüpheliyi suç işlemeye azmettirdiğine ilişkin kanıtlar karar yerinde tartışılıp gösterilmeden azmettirmeye dayalı cezada artırım yapılması hukuka aykırıdır.
DAVA: Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
KARAR: Sanığın, yakalanamaması nedeniyle kimlik bilgileri belirlenemeyen diğer şüphelinin jiletle kestiği yakınana ait çanta içerisinde bulunan cüzdanı almak suretiyle hırsızlık suçunu işlediğinin anlaşılması karşısında; hakkında zamanaşımı içerisinde TCK’nun 151/1. maddesindeki mala zarar verme suçundan işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirilmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığın, yakalanamaması nedeniyle kimlik bilgileri belirlenemeyen diğer şüpheliyle TCK’nun 37/1. maddesi uyarınca önceden verdikleri karar doğrultusunda yakınanın çantasından cüzdanını alarak suça doğrudan katıldığının anlaşılması karşısında; diğer şüpheliyi suç işlemeye azmettirdiğine ilişkin kanıtlar karar yerinde tartışılıp gösterilmeden, hakkında aynı Yasanın 38/2. maddesi uygulanarak hükmolunan cezadan artırım yapılması,
2- 5237 sayılı TCK’nun 53/3. maddesi göz ardı edilerek, 53/1-c bendinde belirtilen haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına hükmedilmesi,
SONUÇ: Bozmayı gerektirmiş, sanık savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 29.01.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.
T.C.
YARGITAY
1. CEZA DAİRESİ
E. 2011/1111
K. 2011/4289
T. 5.7.2011
AZMETTİRME ( Dayısının Oğlu Olan Sanığın Talimatı Doğrultusunda Maktulün Para Karşılığı Öldürülmesi İçin Diğer Sanıkla Anlaşma Yapıp Onu Azmettiren Sanığın Eyleminin Tasarlayarak İnsan Öldürmeye Azmettirme Suçunu Oluşturduğu)
TASARLAYARAK ÖLDÜRME (Dayısının Oğlu Olan Sanığın Talimatı Doğrultusunda Maktulün Para Karşılığı Öldürülmesi İçin Diğer Sanıkla Anlaşma Yapıp Onu Azmettiren Sanığın Eyleminin Tasarlayarak Öldürmeye Azmettirme Suçunu Oluşturduğu)
PARA KARŞILIĞI ÖLDÜRME İÇİN AZMETTİRME (Dayısının Oğlu Olan Sanığın Talimatı Doğrultusunda Diğer Sanıkla Anlaşma Yapıp Onu Azmettiren Sanığın Eyleminin Tasarlayarak İnsan Öldürmeye Azmettirme Suçunu Oluşturduğu )
5237/m.82/1-a
ÖZET: Dayısının oğlu olan sanığın talimatı doğrultusunda, maktulün para karşılığı öldürülmesi için diğer sanıkla anlaşma yapıp onu azmettiren, olaydan sonra da eylemi gerçekleştiren sanıklara anlaşma karşılığı olan parayı dayısının oğlu sanıktan alarak veren sanığın eylemi, tasarlayarak insan öldürmeye azmettirme suçunu oluşturur.
DAVA: T.’ı tasarlayarak öldürmekten sanıklar U., İ. ve R., işbu suça yardımdan sanık H.A., izinsiz silah taşımaktan adıgeçen sanıklar İ. ile R.’ın yapılan yargılanmaları sonunda: Hükümlülüklerine ilişkin ( Kütahya Birinci Ağır Ceza Mahkemesi )’nden verilen 22.04.2010 gün ve 145/113 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanıklar müdafiileri ile müdahiller vekili taraflarından istenilmiş, sanık İ. müdafii duruşma da talep etmiş ve hüküm kısmen re’sen de temyize tabi bulunmuş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığı’ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle, sanık İ. hakkında duruşmalı, diğer sanıklar ile müdahillerin temyizleri üzerine incelendi ve aşağıdaki karar tespit edildi:
KARAR: 1- Katılanlar vekilinin yetkisi bulunmadığından duruşma isteminin CMUK’nın 318. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanık U.’un tasarlayarak insan öldürmeye azmettirme, sanıklar İ. ve R.’ın tasarlayarak insan öldürme ve 6136 sayılı Kanun’a aykırılık suçları ile sanık H.A.’nin tasarlayarak insan öldürme suçunun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde düzeltme nedenleriyle birlikte sanıklar U., İ. ve R.’ın suçlarının niteliği tayin, sanık U.’un suçunda tahrike ve tüm suçlarda takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme ve bozma nedenleri dışında İsabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık İ. müdafiinin duruşmalı incelemede ve temyiz dilekçesinde olmak üzere tüm sanıklar müdafiilerinin ayrı ayrı sübuta, suç vasıflarına vesaireye yönelen, katılanlar vekilinin haksız tahrik nedeninin bulunmadığına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak;
A-a )Sanık U.’un tasarlayarak insan öldürmeye azmettirme, sanıklar İ. ve R.’ın tasarlayarak insan öldürme suçları yönünden;
Dosya kapsamından maktulün suç tarihinde 18 yaşından küçük olduğu anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK’nın 82/1-e maddesi ile de hüküm kurulmaması yerinde değilse de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasındaki “maktul T.’ı tasarlayarak öldürdükleri sabit olmakla, sanıkların eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 82/1-a maddesi” ibaresindeki “maktul” kelimesinden önce gelmek üzere “suç tarihinde 18 yaşından küçük” ibaresinin ve “82/1-a” ibaresindeki “a” bendinden sonra gelmek üzere “e” bendinin eklenmesine,
b )Sanık U.’un tasarlayarak insan öldürmeye azmettirme suçu yönünden; haksız tahrik nedeniyle cezadan indirim yapılması sırasında madde numarası gösterilmediğinden, hüküm fıkrasının ilgili bölümüne “5237 sayılı TCK’nın 29. maddesi uyarınca” ibaresinin eklenmesine,
c )Sanıklar İ. ve R.’ın 6136 sayılı Kanun’a aykırılık suçları yönünden Dairemizce de benimsenen 13.12.2005 tarih ve 2005/8-155, 2005/164 sayılı Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun kararı uyarınca temel para cezasının 450 YTL yerine daha fazla tayin edilmesi yasaya aykırı ise de; bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5252 sayılı Kanun’un 5/2. maddesi gereğince sanıklara bu suçtan tayin olunan sanık İ.’nın 600 TL ve sanık R.’ın 500 TL adli para cezalarının 450 TL olarak, sanık İ.’nın 500 TL ve sanık R.’ın 416 TL olan sonuç adli para cezalarının da 375 YTL olarak değiştirilmesine,
Karar vermek suretiyle DÜZELTİLEN ve kısmen re’sen de incelemeye tabi hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ( ONANMASINA),
B )Sanık H.A.’nin tasarlayarak insan öldürmeye yardım suçu yönünden;
Oluşa, kabule ve dosya içeriğine göre; maktul ve yanındaki birkaç kişinin sanık H.A.’nin dayısının oğlu olan sanık U.’un evine olaydan yaklaşık 4 ay önce gece vakti girerek U.’un 17 yaşındaki kızı S.’ya cinsel saldırıda bulunduklarının iddia olunması üzerine, sanık U.’un maktulü para karşılığında öldürtmeyi düşündüğü, bu konuda sanık H.A.’den yardım istediği, H.A.’nin de çevrede kendisini mafya olarak tanıtan sanık İ.’ya konuyu anlattığı, İ. ile maktulü 7.500 TL karşılığında öldürmesi hususunda anlaştıkları, İ.’nın da arkadaşı olan sanık R. ile birlikte önceden yaptıkları plan gereğince, olay günü maktulü eğlenme bahanesiyle çağırıp birlikte alkol alıp, maktulün sarhoş olmasından sonra gece ıssız bir yere götürerek silahla ateş edip öldürdükleri, cep telefonu HTS raporlarına göre, sanık İ.’nın olaydan sonra ilk olarak sanık H.A.’yi arayarak telefonla görüştüğü ve aynı gün içinde mesaj ve görüşme şeklinde toplam 10 kez telefon irtibatı sağladıkları, daha sonra sanık H.A.’nin sanık U.’dan aldığı paraların 3.500 TL’sini olaydan iki gün sonra sanık İ.’ya ve 3.500 TL’sini de olaydan bir hafta sonra sanık R.’a vermek suretiyle toplam 7.000 TL ödeme yaptığı, maktulün cesedinin olaydan 18 gün sonra bulunması üzerine sanık R.’ın suçu itiraf edip suçta kullanılan silahın yerini gösterdiği, maktulün cesedinden çıkarılan bir adet mermi çekirdeğinin bu silahla uyumlu olduğunun tespit edildiği olayda;
a )Sanık H.A.’nin sanık U.’un talimatı doğrultusunda maktulün para karşılığı öldürülmesi için sanık İ. ile anlaşma yapıp onu azmettirdiği, olaydan sonra da eylemi gerçekleştiren sanıklar İ. ve R.’a anlaşma karşılığı parayı sanık U.’dan alarak verdiği, bu nedenle sanık H.A.’nin eyleminin tasarlayarak insan öldürmeye azmettirme suçunu oluşturduğu düşünülmeden tasarlayarak insan öldürmeye yardım suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
b )Kabule göre de; dosya kapsamından maktulün suç tarihinde 18 yaşından küçük olduğu anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK’nın 82/1-e maddesi ile de hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
SONUÇ: Bozmayı gerektirmiş, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden re’sen de incelemeye tabi hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ( BOZULMASINA ), 05.07.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.
