Yargıtay Kararı – Tanıma ve Tenfiz Kararları Tenfiz Davası
T.C
YARGITAY
11. HUKUK DAİRESİ
E. 2012/11657
K. 2013/11873
T. 6.6.2013
KAVRAMLAR
Tanıma Davası
Tenfiz Davası
Tenfiz Kararı
Yabancı Mahkeme Kararları
Alacak Davası
M.Ö.H.U.K 38
Tenfiz Şartları
Kamu Düzeni
Kesin Yetki Kuralı
DAVA: Taraflar arasında görülen davada Yozgat 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24.5.2012 tarih ve 2011/972-2012/479 Sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi tarafların vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi S. Demir Saldırım tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR: Davacı vekili, Aachen Asliye Mahkemesi’nce davalının 27.734,52 Euro asıl alacak, 2.667,44 Euro yargılama giderini faiziyle birlikte ödemesine karar verildiğini, kararın taraflara tebliğ edilerek 27.9.2010 tarihinde kesinleştiğini ileri sürerek, anılan kararın M.Ö.H.U.K.’nın 34 vd. maddeleri uyarınca tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, olayda M.Ö.H.U.K.’nın 38. maddesinde belirtilen tenfiz şartlarının bulunmadığını, zira kamu düzenine dair ve kesin bir yetki kuralı olan H.U.M.K.nın 17. maddesi uyarınca Yozgat Mahkemeleri’nin yetkili bulunduğunu, davaya konu kararın gıyapta verildiğini ve müvekkilinin savunma hakkına uyulmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına ve toplanan delillere göre, mahkeme kararının M.Ö.H.U.K.’nın 54. maddesindeki tenfiz koşullarını taşıdığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüyle Almanya Aachen Asliye Hukuk Mahkemesi’nin kararının tenfizine, fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, tarafların vekilleri temyiz etmişlerdir.
1-) Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-) Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince, davacı vekili dava dilekçesinde yargılama giderlerine dair olarak masraf tespit kararının da tenfizini talep etmiş olmasına rağmen, bu yoldaki istemin Anayasa’nın 141/3. maddesinin hilafına hiçbir gerekçe gösterilmeksizin reddine karar verilmiş olması ve buna bağlı olarak davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi doğru olmamış, hükmün açıklanan sebeple davacı yararına BOZULMASINA karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan sebeplerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan sebeplerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulüyle, kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödenen temyiz peşin harcın istemi halinde temyiz eden davacıya iadesine, istenmesi halinde aşağıda yazılı 823,70 TL harcın temyiz eden davalıya iadesine, 6.6.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
